بررسي الگوهاي تهويه هوا در خانه هاي سنتي كاشان

در مناطق گرم و خشك مركزي ايران، به دليل خشكي هوا، آب سريعتر تبخير مي شود و علاوه بر ايجاد برودت در محيط، باعث افزايش رطوبت نسبي هوا نيز مي گردد. در نتيجه هم گرما و هم خشكي بيش از حد هوا را كاهش مي دهد و محيطي مطبوع براي ساكنين ساختمان ايجاد مي نمايد. ولي استفاده از اين روش در بادگير هاي جنوب كشور كه داراي اقليمي گرم و مرطوب است، ممكن نمي باشد. هدف از انجام اين پژوهش بررسي الكوهاي تهويه هواي مطلوب در خانه هاي كاشان براي ايجاد آسايش مطلوب و كاهش مصرف انرژي مي باشد. در اين خصوص مي بايست سوالاتي نسبت به موضوع طرح كرد تا با جهت دهي به موضوع به نتايج مناسب و كاربردي برسيم؛ اول اينكه روش هاي عملكردي در كارايي سيستم تهويه هوا در خانه هاي سنتي چگونه بوده است؟ آيا الگوهاي مورد استفاده در طراحي خانه هاي سنتي و روش تهويه هواي داخل ساختمان را مي توان در معماري امروز آنهم با اين كيفيت استفاده كرد؟ تحقيق حاضر با تكيه بر روش هاي توصيفي، تحليل و مطالعات اسناد كتابخانه ايي انجام شده است. در اين مقاله ابتدا به تشريح كامل عناصر تامين كننده هواي مطبوع در معماري خانه هاي سنتي كاشان و همچنين توضيحي اجمالي درباره هر كدام از روش ها مي پردازيم. در پايان با ارائه راهكارهايي كه بتوان در معماري امروز استفاده كرد تا بتوان شرايط آسايش انسان در محيط بيرون و درون ساختمان را تامين كند. از دير باز در معماري سنتي ايران به خصوص اقليم گرم و خشك جهت تهويه و خنك سازي محيط حائز اهميت بوده است. اميد مي رود كه با تحقيقات بيشتر در زمينه تهويه طبيعي هواي داخل ساختمان در معماري سنتي بتوان نقش مهمي در ايجاد فكري نو براي طراحي هاي جديد مطابق با نياز امروز داشته باشيم.