بررسي شيوه هاي باغ آرايي و عناصر تشكيل دهنده باغ ايراني

باغ، يكي از قديميترين هنرهاي منظرسازي بوده و از جايگاه ويژه اي برخوردار است. انعكاس باغ ايراني را مي توان در تمام زواياي فرهنگ و تمدن ايران زمين مشاهده كرد. باغ ايراني با به وجود آوردن فضاي عملكردي- مفهومي، انسان را از شلوغي و اغتشاش شهري جدا كرده، او را به خود دعوت مي كند تا اندكي از زندگي پرهياهوي شهري و زندگي دنيوي فارغ شده و رابطه ديرين خود با طبيعت و معبود را تجديد كند. جداي از اين، باغ ايراني خود به عنوان مفهومي مستقل، الهام گرفته از پيشينه تاريخي – فرهنگي ايران باستان است و ريشه در اعتقادات و آداب و رسوم و فرهنگ ايرانيان دارد. هدف از انجام اين پژوهش ، بررسي شيوه هاي باغ آرايي و عناصر تشكيل دهنده باغ ايراني است كه شيوه هاي باغ آرايي و عناصر شكل دهنده باغ ايراني هنر باغسازي و ايجاد فضاي سبز از قبل از هخامنشيان و بعد از آن در تخت جمشيد به اعلاترين درجه خود رسيده است . اين هنر يكي از كهنترين هنرهاي ايرانيان است كه داراي سنتهاي ارزشمند و قدرتي معنوي است. نوع اين پژوهش توصيفي–تحليلي است و روش گردآوري داده ها برمبناي مطالعات كتابخانه اي است.در نهايت راهكارها و نتايج ارائه شده است كه نشان مي دهد،باغ ايراني انعكاسي از فرهنگ و تخيل انسان در پرداختن به طبيعت است كه بعنوان عامل هويتي و نمايش عيني باورهاي جامعه ايفاي نقش مي كند.