بررسي باز خواني در باغ ايراني،از هندسه تا نماد شناسي

مفهوم فرهنگي باغ سازي، به معناي مكاني ايده ال با منطق متعالي است و بي گمان يكي از نيكوترين جلوه هاي صورت و معنا، برآمده از باورهاي ايرانيان، باغ ايراني است. اين همان فراز از تاريخ آفرينش هاي پارسي است كه لطيف ترين ترنم طبيعت و عشق به زندگي را در پرتو استعاره هاي ايراني و اسلامي به قدرتمندانه ترين شكل پديدار ساخته است كه متاسفانه امروزه مورد توجه قرار نمي گيرد.هدف از انجام اين مقاله بررسي باز خواني در باغ ايراني،و هندسه حاكم بر اصول طراحي در باغ ايراني و نماد شناسي خواهيم پرداخت كه ابتدا به باز خواني در باغ ايراني و در ادامه به هندسه و نماد شناسي در باغ ايراني پرداخته شده است.و در نهايت ويژگي‌هاي مشترك باغ‌هاي ايراني در اين زمينه مطرح گرديده است كه روش به كار گرفته در آن از نوع توصيفي است و اطلاعات طبقه بندي شده به دو طريق مطالعات اسنادي و كتابخانه اي جمع آوري و مورد بررسي قرار گرفته است.