بررسي اثر اتصالات مفصلي وخمشي در سازه هاي فولادي در برابر خرابي پيش رونده

خرابي پيش رونده پديده اي است كه يك خسارت جزئي يا شكست موضعي يا خرابي موضعي اوليه از يك المان به المان ديگر موجب فروپاشي در كل سازه يا قسمت بزرگي از سازه مي گردد. با توجه به اينكه رفتار سازه ها در خرابي پيش رونده مي تواند عوامل مختلف از جمله نحوه انتقال بارها در گره ها مرتبط باشد، لذا نوع اتصالات و رفتار آنها مي تواند در خرابي پيش رونده سازه بسيار موثر گردد. از اينرو بررسي اثر نوع اتصال در خرابي پيش رونده سازه ها مي تواند عملكرد سيستم هاي مقاوم جانبي سازه هاي فولادي را بخوبي نشان دهد. براي بررسي اين موضوع، سازه هايي با تعداد طبقات 5، 8، 10، 15 با سيستم مقاوم جانبي خمشي كه اتصالات آن گيردار باشد و با سيستم قاب ساده مهاربندي شده كه اتصالات آن مفصلي باشد، تحت بارگذاري قرارگرفته و در نرم افزارSAP2000 مدلسازي و طراحي شده است. با تحليل تاريخچه زماني مدل ها مشخص مي گردد كه مقدار پاسخ هاي لرزه اي از جمله مقدار تغيير مكان جانبي طبقات، برش پايه، مقدار نيروي داخلي ستون ها و همچنين گسترش خرابي در سازه ها در حالت استفاده از اتصالات گيردار و مفصلي نسبت بهم متفاوت مي باشد. لازم به توضيح است كه مقادير نيروهاي محوري، برشي و خمشي المان ها در قاب هاي خمشي بيشتر از قاب هاي مهاربندي بوده و بر اساس موقعيت حذف ستون متفاوت مي باشد. لذا مي توان گفت كه مقادير نيروهاي داخلي در قاب خمشي بيشتر از مهاربندي و مقدار جابجايي قائم كمتر از قاب مهاربندي مي باشد.