ارزيابي خرابي سازه هاي خرپايي بر اساس تغيير در فركانس هاي طبيعي با استفاده از الگوريتم بهينه سازي برخورد اجسام

بسياري از سيستم هاي سازه اي در طول عمر مفيد خود دچار خرابي مي شوند كه اين خرابي ها باعث كاهش كارايي مناسب آنها مي گردد. بدين ترتيب استفاده از تكنيك هايي از قبيل نظارت ، آزمايش و يا روش هاي تحليلي به منظور يافتن محل و ميزان خرابي بسيار با اهميت مي-باشد. روش هاي تحليلي زيادي كه بر مبناي پاسخ هاي ديناميكي سازه استوار هستند براي شناسايي خرابي سازه ها وجود دارند، كه از اين ميان، روش مبتني بر فركانس هاي طبيعي به منظور ارزيابي خرابي سازه ها در اين مقاله انتخاب شده است. علت انتخاب اين روش وابستگي زياد روش فركانس هاي طبيعي به تغييرات ميزان ماتريس جرم و ماتريس سختي سازه ها مي باشد، كه در اين صورت امكان دستيابي به نتايج سريع و دقيق را فراهم مي كند. در اين مطالعه، خرابي در سازه ها با كاهش مدول الاستيسيته المان شبيه سازي شده است و سپس مسئله خرابي به فرم يك مسئله بهينه سازي استاندارد تبديل مي شود، براي حل مسئله بهينه سازي از يك روش فرا ابتكاري به نام الگوريتم بهينه يابي برخورد اجسام كه در سال هاي اخير گسترش زيادي يافته، استفاده شده است. گفتني است پس از تبديل مسئله بهينه سازي، تابع هدف شاخص موثر مبتني بر همبستگي از طريق مدل تحليلي سازه سالم و آسيب ديده تعريف مي شود تا موقعيت و مقدار دقيق خرابي تعيين شود. جهت بررسي توانايي روش پيشنهادي در شناسايي خرابي، دو نمونه خرپا مورد بررسي قرار گرفته است، كه نتايج نشان دهنده دقت و همگرايي بسيار مناسب اين الگوريتم در خصوص شناسايي خرابي سازه هاي خرپايي است.