توزيع انرژي در سازه هاي فولادي مجهز به جداگر لاستيكي با هسته ي سربي تحت زلزله هاي حوزه ي دور و نزديك

استراتژي كلي براي بهسازي لرزه اي سازه ها شامل افزايش ظرفيت سازه به لحاظ سختي و مقاومت، افزايش قابليت جذب انرژي، كاهش نياز لرزه اي با استفاده از روش هايي مانند جداسازي سازه از پي، كاهش جرم سازه و استفاده از سيستم هاي اتلاف انرژي مي باشد. جداسازي ساختمان ها از ارتعاشات زمين روش جديدي است كه در چند دهه اخير توجه زيادي بدان شده و تنها راه عملي كاهش همزمان تغييرمكان بين طبقه اي و شتاب هاي طبقات مي باشد. در اين مقاله از نرم افزارهاي اجزاي محدوديPERFORM-3D و SAP2000 براي مدلسازي قاب-هاي خمشي با پايه ثابت و قاب هاي خمشي مجهز به جداساز لرزه اي LRB استفاده شده است. تحليل ديناميكي غيرخطي براي مقايسه قاب-هاي طراحي شده، تحت 7 ركورد زلزله حوزه ي دور و نزديك كه مطابق با ويرايش چهارم استاندارد 2800 مقياس شده اند، انجام شده است. بر اساس نتايج حاصله، در سيستم جداسازي شده، شتاب مطلق طبقات در مقايسه با سيستم پايه ثابت، به ميزان قابل توجهي كاهش يافته است. انرژي ورودي و انرژي هيسترزيس سيستم هاي جداسازي شده نيز كمتر از سيستم هاي پايه ثابت مي باشد. مقدار اين كاهش براي سازه هاي مختلف، متفاوت است.