طراحي پلاستيك قاب خمشي فولادي بر مبناي عملكرد و مقايسه آن با روش مبتني بر نيرو

روش متداول تخمين برش پايه در آيين نامه هاي لرزه اي مبتني بر طيف پاسخ شتاب است. همچنين عملكرد مورد انتظار از سازه نقش مستقيم در تعيين برش پايه ندارد و كنترل تغيير مكان به عنوان شاخصي از عملكرد و خرابي سازه در انتهاي روند طراحي كنترل مي شود. اين نقطه ضعف در سازه هاي طراحي شده بر مبناي نيرو موجب شده است كه در سال هاي اخير به روش هاي طراحي مبتني بر عملكرد، توجه ويژه اي شود. روش طراحي پلاستيك بر اساس عملكرد (PBPD) از جمله روش هايي است كه در آن ضمن در نظر گرفتن عملكرد مورد انتظار براي محاسبه برش پايه پيشنهاد وقوع يك مكانيزم غيرخطي براي تخمين نيروهاي داخلي انجام مي شود. در نهايت توقع اين است كه با بكارگيري روش مذكور عملكرد مورد انتظار به نحو مناسب تري تأمين گردد. در اين مقاله ضمن تشريح PBPD، نتايج طراحي روش مبتني بر نيرو (FBD) با روش PBPD مقايسه مي شود. طراحي بر اساس روش هاي مذكور براي چهار قاب خمشي فولادي ويژه 4، 8، 12 و 16 طبقه، انجام گرفته و با استفاده از تحليل استاتيكي غير خطي كنترل و نتايج آن مقايسه گرديده است. مقايسه تغيير مكان هاي حاصل از اثر بارهاي ثقلي و جانبي در تحليل پوش اور و پاسخ غير خطي قاب هاي طراحي شده با دو روش مذكور، نشان دهنده ي اين است كه روش PBPD به عملكرد مورد نظر خود نسبت به روش FBD نزديك تر است. علت اين نتايج را مي توان معيارهاي عملكردي كليدي از پيش انتخاب شده دانست كه از همان ابتدا در روند طراحي بر مبناي عملكرد حضور دارند.