استفاده از ميانقاب فولادي به عنوان عضو فداشونده در برابر انفجار

استفاده از اعضاي فداشونده در سازه در بسياري از كاربردهايي نظير بعضي مهاربندها ديده مي شود. اعضاي فداشونده مشابه يك فيوز از پيشرفت خرابي در سازه جلوگيري مي كنند. در بارگذاري انفجاري، ميانقاب ها اولين عضو ساختمان هستند كه در معرض بارگذاري قرار مي-گيرند. در اين حالت رفتار خارج از صفحه ميانقاب فعال مي گردد. با توجه به شكل پذيري مناسب ميانقاب فولادي از اين ميانقاب مي توان به-عنوان يك جايگزين به جاي ساير ميانقاب هاي متداول در بارگذاري هاي خاص ضربه اي استفاده نمود. در اين مقاله رفتار برون صفحه ميانقاب فولادي با چيدمان ها و ابعاد مختلف سخت كننده و همچنين ضخامت هاي مختلف ميانقاب مورد بررسي قرار مي گيرد بگونه اي كه در رفتار برون-صفحه شكل پذيري و جذب انرژي افزايش و ضربه انتقال يافته از ميانقاب به سازه تا حد امكان كاهش يابد. با توجه به لزوم حفظ سازه ها در برابر بار انفجار و اهميت كاهش صدمات ناشي از اين بارگذاري بر اعضاي مهم سازه، ميانقاب هاي فولادي به عنوان اعضاي فداشونده در نظر گرفته شده اند. اين اعضاي فداشونده وظيفه جذب انرژي و كاهش ضربه انتقال يافته از بار انفجار بر سازه را بر عهده دارند تا كم ترين آسيب و صدمه به سازه وارد شود. در اين مقاله اثرات غيرخطي شدن ميانقاب هاي فولادي با ضخامت ها و آرايش مختلف سخت كننده بر كاهش شدت بارگذاري رسيده به سازه مورد بررسي قرار مي گيرد. مدلسازي هاي انجام شده با در نظر گرفتن كليه اثرات غيرخطي مادي و هندسي و لحاظ نمودن اثر سرعت كرنش انجام شده است. نتايج حاصل از اين تحقيق ارائه پيشنهاد روشن در مورد ضخامت و تعداد سخت كننده هاي ميانقاب فولادي به-عنوان يك عضو فداشونده است.