بررسي اثر ميكروسيليس در بتن‌هاي سبك خود متراكم

هدف از اين مقاله تعيين درصد بهينه جايگزيني دوده سيليس به عنوان بخشي از سيمان در بتن خودتراكم سبك حاوي سبكدانه ليكا ميباشد. استفاده از دوده سيليس با هدف تامين شاخص‌هاي جريان پذيري بتن تازه به ويژه تامين پايداري و همچنين كسب خواص مكانيكي سازه اي، مورد استفاده قرار گرفت. بررسي بكارگيري مقادير متفاوت دوده سيليس بر خواص بتن تازه از طريق اندازه گيري قطر پخش شدگي در آزمايش جريان اسلامپ و ارزيابي جريان پذيري در آزمايش‌هاي جعبه L و قيف V و همچنين بررسي پايداري مخلوط به روش سنجش پايداري چشمي صورت گرفت. همچنين تغييرات خواص مكانيكي بتن سخت شده در آزمايش‌هاي مقاومت فشاري، كششي و خمشي و ارزيابي نفوذپذيري با اندازه گيري درصد جذب آب اوليه و نهايي بررسي شد. برآيند نتايج نشان داد كه بكارگيري 15 درصد دوده سيليس در طرح‌هاي ساخته شده با نسبت آب به مواد سيماني 35/ 0 و مجموع 500 كيلوگرم مواد سيماني در متر مكعب، درصد بهينه جايگزيني دوده سيليس از نظر كسب بهترين عملكرد بتن تازه و سخت شده مي باشد. همچنين 10 درصد جايگزيني اين پوزولان، حالت بهينه مصرف در طرح‌هاي ساخته شده با نسبت آب به مواد سيماني 3 /0 و مجموع 450 كيلوگرم مواد سيماني را دارا خواهد بود.