بررسي تاثير خودپنداره و خودكارآمدي تمريني بر سلامت عمومي دبيران تربيت بدني شهر تهران

خودكارآمدي احساس هر فرد در مورد خود است. همچنين تمريني ازاعتماد شركت كنندگان در تمرينات منظم ورزشي است كه نقش مهمي در سلامت عموميي شخص دارا مي باشد. تحقيق حاضر از نوع توصيفي – همبستگي ،كاربردي وحال نگراست.جامعه آماري تحقيق شامل كليه دبيران شهر تهران بودند كه از بين آن ها 118 آزمودني به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي اندازه گيري شامل پرسشنامه خود توصيفي بدني مارش و همكاران،سلامت عمومي(GHQ-28) و مقياس خودكارآمدي تمريني بندورا (1997) مي باشد. نتايج رگرسيون چند متغيره نشان داد كه خودپنداره و خودكارامدي تمريني واجد شرايط پيش بيني سلامت عمومي بودند و نتايج ضريب همبستگي چندگانه نشان ­داد كه بين مولفه­هاي خودپنداره با سلامت عمومي رابطه منفي و معناداري ( P 0.05 ،r=0.314) وجود داشته است. بعلاوه نتايج ضريب همبستگي چندگانه نشان داد كه بين مولفه ­هاي خودكارامدي تمريني با سلامت عمومي رابطه مثبت و معناداري (P 0.01)،(t=0.282) وجود داشته است. خودپنداره و خودكارآمدي تمريني بر روي سلامت عمومي دبيران تربيت بدني شهر تهران تاثيرگذار است و لذا يكي از عواملي كه مي‌تواند موجب بهبود خود پنداره بدني وخودكارامدي افراد شود، فعاليت بدني است.