بررسي اثر شاخص دشواري مختلف برتعميم قانون فيتز به اندام هاي تحتاني در مهارت پاس فوتسال

هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثر شاخص دشواري مختلف بر تعميم قانون فيتز به اندام هاي تحتاني بود. با توجه به اينكه نسبت فاصله – عرض هدف، عاملي مهم در زمان حركت است و مي تواند دقت عمل را تحت تاثير قراردهد. شركت كنندگان در اين مطالعه20 پسر 11 تا 12 ساله كه در زمينه فوتسال در حد پايني بودند. هر آزمودني سه بار آزمون را كه در سه شاخص دشواري( ساده، متوسط و سخت) طرا حي شده بود، اجرا مي كرد. در شاخص دشواري ساده با ضريب دشواري0.58 ، آزمودني ها از فاصله 1 متر و 83 سانتيمتري بايد به مدت 20 ثانيه ، توپ را به مستطيلي با ارتفاع 1متر و 22 سانتيمتر و طول 2متر و44 سانتيمتر، كه روي ديوار مشخص شده بود؛ مي زدند .تمام ضربات صحيح در هدف به عنوان امتياز آزمودني ثبت مي شد. درآزمون با شاخص دشواري متوسط ، ضريب دشواري1.59 ، آزمودني بايد توپ را از فاصله بيشتري به هدف مي زد و فاصله از ديوار يا هدف به 3 متر و 66 سانتيمتر تغيير يافت، ولي ابعاد هدف ثابت ماند و نهايتا در آزمون با شاخص دشواري سخت، ابعاد هدف نيز كوچكتر شد و عرض هدف به 1 مترو 22 سانتيمتر تغيير يافت. نمرات آزمودني ها ثبت گرديد و مشاهده شد كه با افزايش شاخص دشواري، به طور نسبي ركوردهاي آزمودني ها كاهش يافت و امتيازات كمتري به دست آمد. نتايج تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر نشان داد ، كه اختلاف معني داري بين سطوح و شاخص هاي دشواري سه گانه وجود دارد. در نتيجه در كارهاي ميداني، قانون فيتز را مي توان به اندام هاي تحتاني تعميم داد. مربيان مي توانند براي يادگيري موثرتر و تقويت توانايي پارامتريزه كردن مهارت ها در فراگيران، در آموزش مهارت ها به خصوص پاس يا شوت با پا در ورزش هاي توپي، از تمرينات با شاخص هاي دشواري مختلف، استفاده نمايند.