تاثير تصوير سازي ديداري دروني و بيروني بر تعادل پوياي بزرگسالان جوان و ميانسال

داشتن تعادل پويا در فعاليت هاي روزانه يكي از نياز هاي ضروري براي كليه افراد جامعه به خصوص افراد بزرگسال محسوب مي شود. هدف از اين پژوهش، تاثير تصوير سازي ديداري دروني و بيروني بر تعادل پوياي دو گروه بزرگسالان جوان و ميانسال است. در پژوهش حاضر،30 نفر از دانشجويان مرد جوان(29.54.6) و ميانسال(147.7) شاغل به تحصيل در سال تحصيلي 1395-1394 دانشگاه تربيت دبير شهيد رجايي تهران پس از بررسي توانايي تصوير سازي در دو گروه 15 نفري مورد بررسي قرار گرفتند. پرسش نامه وضوح تصوير سازي حركت 2 جهت ارزيابي توانايي تصوير سازي حركتي و از آزمون زمان برخاستن و رفتن براي ارزيابي تعادل پويا استفاده شد. جهت تحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس مركب،T مستقل و آزمون تعقيبي بونفروني بهره گرفته شد. تحليل واريانس با اندازه هاي تكراري نشان داد كه درگروه بزرگسالان ميانسال، تصوير سازي بيروني و در بزرگسالان جوان تصوير سازي دروني معني دار است. همچنين آزمونt مستقل نشان داد كه تصوير سازي دروني گروه بزرگسالان جوان بطور معني داري بهتر از بزرگسالان ميانسال است. افراد بزرگسال نيز مي توانند از تصوير سازي ديداري در فعاليتهاي روزمره خود به خصوص در حين راه رفتن بهره گيرند تا كمتر حوادثي مانند زمين خوردن و شكستگي را تجربه كنند.