رابطه سطح فعاليت هاي جسماني با رشد مهارت هاي حركتي پايه در كودكان مقطع ابتدايي

هدف اين تحقيق بررسي ارتباط مهارت هاي حركتي پايه (مهارت هاي جابجايي و كنترل شئ) و فعاليت هاي جسماني (فعاليت هاي سازمان يافته و فعاليت هاي ايستا) بوده است. همچنين نقش شاخص توده بدني (BMI) به عنوان متغير تعديل كننده بررسي شد. جامعۀ آماري شامل دانش آموزان 6 تا 12 ساله شهر قزوين بود كه 116 نفر از آنها به طور تصادفي به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شدند. مهارت هاي حركتي پايه با استفاده از آزمون رشد حركتي درشت (TGMD-2) مورد ارزيابي قرار گرفتند و فعاليت هاي روزانه نيز بوسيلۀ پرسشنامۀ فعاليت هاي يك سال گذشته (آرون و همكاران، 1995) كه بوسيلۀ محقق تعديل شده بود بررسي شدند. براي محاسبه شاخص توده بدني، قد و وزن آزمودني ها اندازه گيري شد. با استفاده از ضريب همبستگي اسپيرمن، ارتباط بين مهارت هاي حركتي پايه و فعاليت هاي روزانه ارزيابي شد. بر اساس نتايج اين تحقيق و در سطح آلفاي 0.05≥P، مجموع مهارت هاي پايه ارتباط معني داري با فعاليت هاي سازمان يافته داشتند (0.560r=) اما با فعاليت هاي ايستا ارتباط معني داري ديده نشد (0.380-=r). نتايج مطالعه حاضر نشان مي دهد كه كودكاني كه سطح بالاتري از فعاليت هاي سازمان يافته را دارند در مهارت هاي حركتي پايه عملكرد بهتري خواهند داشت اما سطح بالاي فعاليت هاي ايستا تاثير معني داري بر اين مهارت ها ندارد. همچنين بر اساس اين يافته ها، اضافه وزن و سطوح بالاتر از طبيعي شاخص توده بدني در كودكان، مشاركت در فعاليت هاي بدني را محدود مي كند. از آنجا كه شركت در كلاس ها و برنامه هاي تربيت بدني در رشد مهارت هاي پايه كودكان نقش اساسي دارد، تنظيم فعاليت هاي سازمان يافته مناسب بوسيله والدين و معلمان تربيت بدني اهميت ويژه اي مي يابد.