تاثير تمرين بدني و تصوير سازي دروني و بيروني بر چرخش ذهني

هدف از مطالعه حاضر تعيين تاثير تمرين بدني و تصوير سازي دروني و بيروني بر چرخش ذهني دانش آموزان بود. بدين منظور تعداد 57 نفر از بين دانش آموزان پايه ششم ابتدايي به عنوان نمونه آماري انتخاب و به روش تصادفي در سه گروه تصوير سازي دروني، تصوير سازي بيروني و تمرين بدني در گروه هاي 19 نفره و بدون گروه كنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه گيري استفاده شده در اين پژوهش، آزمون توانايي تصوير سازي بينايي و جنبشي (MIG-2) براي اندازگيري تصوير سازي دروني و بيروني، آزمون چرخش ذهني (MRT) جهت ارزيابي چرخش ذهني دانش آموزان بود. ابتدا از هر سه گروه آزمون چرخش ذهني پترز و همكاران(1995) گرفته شد، سپس گروه هاي سه گانه در سه هفته و هفته اي 3 جلسه در يك دوره برنامه آموزش پرتاب آزاد بسكتبال با شيوه اي مختص به هر گروه شركت كردند. پس از اتمام جلسات آموزش، پس آزمون از هر سه گروه گرفته شد. براي بررسي تفاوت در نمرات پيش آزمون و پس آزمون گروه ها از آزمون t همبسته و براي بررسي تفاوت چرخش ذهني سه گروه از آزمون تحليل واريانس يكراهه استفاده شد. يافته ها نشان دادند كه ﺑـﻴﻦ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﭘﻴﺶ آزﻣﻮن و ﭘـﺲ آزﻣـﻮن ﭼـﺮﺧﺶ ذﻫﻨـﻲ گروه هاي تصوير سازي دروني، بيروني و تمرين بدني ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨـﺎداري وﺟـﻮد دارد. ﺑــﻪ ﻋﺒــﺎرت دﻳﮕــﺮ، دوره ﺑﺮﻧﺎﻣــﻪي تمريني آﻣــﻮزش مهارت پرتاب آزاد بسكتبال ﺑﺎﻋـــﺚ اﻓـــﺰاﻳﺶ ﺗﻮاﻧـــﺎﻳﻲ ﭼـــﺮﺧﺶ ذﻫﻨـــﻲ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن شده است. يافته هاي آزمون تحليل واريانس يك راهه همچنين نشان داد كه بين چرخش ذهني سه گروه در پس آزمون تفاوت معني داري وجود ندارد. مطالعه حاضر حاكي از تاثير برنامه آموزش پرتاب آزاد بسكتبال بر توانايي چرخش ذهني بود كه تاثيرات برنامه مداخله حركتي بر توانايي هاي فضايي و شناختي را نشان مي دهد.