نقش انديشه ورزي در تكوين حقوق شهروندي

اهيمت رقص قلم براي پديد آمدن اين مقاله زماني در من كليد خورد كه يافتم تقويت فرهنگ تفكر و انديشه ورزي براي شهروندان مي تواند از وجود يك انقلاب يا يك دگرگوني اجتماعي هم رنگين تر باشد. شعار عملياتي اين مقاله هر شهروند يك كرسي انديشه ورزي است. بهره وري انديشه هاي لايه هاي پايين دست اجتماع تا سطوح بالاتر و سياست گذاري بر اساس خرد جمعي و تصميم سازي هيئت هاي انديشه ورزي، زمينه ي بمب تغيير در هر كشوري است كه حاكمان و رهبران سياسي به تناسب حكومت داري خود بعضا آن را با چاشني هايي نابود ساخته و يا به سليقه ي خود مديريت و فرماندهي مي كنند. در دول شرقي همچون ميانمار و كره شمالي مشاهده مي كنيم كه بيان نقطه نظرات و انديشه هاي مذهبي و سياسي چه هزينه هايي را براي مردمان آن سرزمين فراهم آورده است. نظام هاي ديكتاتوري و فرد محور كه حيات خود را در القاي تفكرات و باورهاي سناريوهايي از پيش طراحي شده توسط لابي هاي كارگردان مي بينند، مردم را از يكي از اصلي ترين حقوق خود يعني انديشه ورزي محروم و هيچ گاه آنان را به تفكر و انديشه دعوت نمي نمايند. دعوت به انديشه ورزي در جمهوري اسلامي ايران توسط رهبر معظم انقلاب بيانگر نياز كشور به انديشيدن و تفكر است. ديدگاه عميق ايشان به انديشه ورزي ، لزوم پيدايش آن از راس تا لايه ها و توسعه انديشه ورزي در بين آحاد جامعه از اهميت ويژه ي اين مهم پرده بر مي دارد. در اين مجموعه ي گردآوري شده كه حاصل تحقيق و پژوهش چندين ساله در برخي محيط هاي انفرادي، اجتماعي و نيز نهادهاي پژوهشي و مطالعاتي مي باشد، سعي شده تا ضمن معرفي الگو و ابعاد انديشه ورزي در جامعه ، شيوه نامه ي چگونگي جمع آوري ايده ها و بهره كشي مناسب از مدل هاي ذهني شهروندان انديشه ورز را معرفي نمايد. اميد است اين مقاله بتواند دريچه ي تازه اي را در تكوين حقوق شهروندي و جوامعي كه استعداد تغيير بنيادين را دارند ايجاد نمايد.