اثر هشت هفته تمرينات هوازي بر سطوح8- هيدروكسي2-دي اكسي گوانوزين سرمي و تركيب بدن زنان سالمند غيرفعال

استرس اكسيداتيو يك نقش مهم در پاتوژنز بيماريهايي مثل بيماري قلبي عروقي، سرطان، ديابت و پيري دارد. هدف اين تحقيق بررسي اثر هشت هفته تمرينات هوازي بر سطوح 8- هيدروكسي 2-دياكسيگوانوزين و تركيب بدن زنان سالمند غيرفعال بود. دراين مطالعه نيمه تجربي، 21 آزمودني دردوگروه تجربي (11نفر) و كنترل (10 نفر) با دامنه سني بين60 تا70 سال به روش نمونه گيري در دسترس و هدفمند انتخاب شدند.برنامه تمرين هوازي شامل هشت هفته، هرهفته سه جلسه به مدت 45 تا 60 دقيقه با شدتي معادل50 تا 70 درصد حداكثر ضربان قلب ذخيره بود. نمونه خوني پيش از شروع و پس از پايان مداخله تمريني جمع آوري شد. براي مقايسه ميانگين هاي درون گروهي و بين گروهي از روش آماري به ترتيب تي همبسته و مستقل استفاده شد. هشت هفته تمرين هوازي منجر به كاهش معني دار متغير هاي وزن، نمايه توده بدن و درصد چربي زنان سالمند فعال شد. همچنين سطوح 8-OHdGسرمي در پايان دوره كاهش معني دار يافت؛ عليرغم كاهش سطوح OHdG -8 ادراري در پايان دوره اين تغييرات از لحاظ آماري معني دار نبود. تفاوت معني داري بين متغير وزن و 8-OHdGسرمي در بين زنان سالمند فعال و غيرفعال مشاهده شد. اين نتايج حاكي از آن است كه تمرين هوازي منجربه كاهش 8-OHdG سرمي مي شود. به نظر مي رسد، فعاليت بدني هوازي منظم با شدت متوسط منجربه بهبود ظرفيت هاي ضداكسايشي بدن مي شود، و اين فعاليت ها مي توانند از بروز بيماري آترواسكلروزيس جلوگيري به عمل آورد.