اثرات دو مدل تمرين مقاومتي با زمانبندي خطي و غيرخطي بر تركيب­بدني و توان انفجاري پا در دختران جوان تمرين نكرده

هدف پژوهش حاضر بررسي اثرات دو مدل تمرين مقاومتي با زمانبندي خطي و غير­خطي بر تركيب­بدني و توان انفجاري پا و BMI دردختران جوان تمرين­نكرده مي­باشد. بدين منظور 23 دختر جوان تمرين نكرده به طور تصادفي در سه گروه گواه، زمانبندي خطي و زمانبندي غيرخطي قرار گرفتند. تركيب بدني و توان انفجاري 48 ساعت قبل و بعد از 8 هفته ارزيابي شد. هر دو گروه 10حركت يكسان را در مدت 90دقيقه و سه جلسه در هفته انجام دادند.گروه خطي از افزايش بار خطي در هر هفته استفاده كردند، درحالي­كهگروه غيرخطي از هفته چهارم شدت­هاي مختلفي را در هر جلسه تجربه كردند. براي تجزيه و تحليل داده­ها از روش آماري آناليز كوواريانس استفاده شد.تحليل داده­ها نشان داد كه بين سه گروه مورد آزمايش در درصد چربي تفاوت معني­داري وجود دارد (0.05 P) علاوه براين، در هر دو گروه در توان انفجاري پا وBMI تفاوت معناداري مشاهده نشد. همچنين در توان انفجاري (0.074=P) و BMI (0.247=P) و كاهش درصد چربي (0.642=P) تفاوت معناداري در مقايسه با پيش آزمون بين دو گروه مشاهده نشد.به طور خلاصه، مطالعه حاضر نشان داد بر اساس مدل زمانبندي هيچ تفاوتي درBMIو توان انفجاري پا در دختران جوان تمرين نكرده در مراحل اوليه تمرينات ديده نمي­شود.