اثر يك جلسه تمرين مقاومتي برونگرا بر ويسكوزيته پلاسما، نيمرخ چربي و ليپوپروتئين پلاسماي دانشجويان پسر غيرفعال

نتايج پژوهش‌ها بيانگر تغييرات غلظت چربي‌هاي خون پس از يك جلسه فعاليت ورزشي است. اما تاثير تمرين مقاومتي صرفا با انقباضات برونگرا با پيامد آسيب و التهاب عضلاني بر ويسكوزيته پلاسما، نيمرخ چربي و ليپوپروتئين پلاسما كاملاً روشن نيست. هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر يك جلسه تمرين مقاومتي برونگرا بر ويسكوزيته پلاسما، نيمرخ چربي و ليپوپروتئين پلاسماي دانشجويان پسر غيرفعال بود.بدين منظور 12 دانشجوي داوطلب غيرفعال به طور تصادفي انتخاب و به دو گروه تجربي و كنترل تقسيم شدند. گروه تجربي تمرين بازگشت كنترل شده (اكستنشن) از حركت فلكشن آرنج را كه دربردارنده يك انقباض برونگراست، اجرا كردند.­ زمانهاي خونگيري به منظور اندازه گيري عوامل انعقادي شامل ­30 دقيقه پيش، بلافاصله، 2­و24ساعت پس از آزمون بود.اگرچه مقادير ليپوپروتئين پرچگالي، ليپوپروتئين كم چگالي، تري­گليسريد وكلسترول ­تام تغييرات معناداري نيافت؛ اما، با نگاهي به اثر متقابل معنادار گروه و گذر زمان در مقادير ويسكوزيته پلاسما (0.047 = p) افزايش معني‌داري در پاسخ به تمرين و كاهش معناداري در دوره ريكاوري يافت شد؛ بطوريكه، در تناسب و برعكس آن، مقاديرحجم پلاسما (0.007 = p) كاهش معني‌داري در پاسخ به تمرين و افزايش معناداري در دوره ريكاوري داشت. اگرچه نتايج نامناسبي (كاهش حجم پلاسما و افزايش چسبندگي پلاسما) در اثر تمرين مقاومتي حاد و شديد برونگرا يافت شد، اما طي 2 الي 24 ساعت دوره ريكاوري، تغييرات كاملاً برعكس شده و ويسكوزيته پلاسما، در اثر افزايش حجم پلاسما به سطحي بالاتر از سطح اوليه، به زير مقادير پايه بازگشت كرد. به عبارت ديگر پاسخ بدن براي مقابله با اثر حاد تمرين يك حالت فراجبراني بود.