كنكاشي در حقوق شهروندي از نظر قرآن (حقوق شهروندي، حيات، آزادي و امنيت)

شهر از شار به معني پادشاه است. جمع متراكم، كشور يا دولت شهر را هم شار گويند. شهروند كسي است كه به كشور يا دولت شهري، دلبستگي و هم سرنوشتي دارد. چگونگي تعامل انسان با محيط زندگي ـ شهروندي ـ برآمده از بستر فرهنگي جامعه است. در جامعه اسلامي، روابط انسان ها با محيط پيرامون، برخواسته از انديشه خليفه اللهي است. به جهانشمولي انديشه اسلامي، حقوق گوناگون انسان، از جمله حقوق شهروندي؛ پيوسته، هم ساز، همگن، جهاني و مشروط است. آميخته نگاره هاي سعادت ساز فردگرايي و جامعه گرايي است. جنسيت، نژاد و طبقه پذير نيست. و مقهور نظام هاي بشري؛ سرمايه داري، صنعتي شدن، مدرنيسم و.... نمي گردد. رسالتش فرازماني و فرامكاني است. دستاوردهاي بشري، در كاربست و كاركرد آموزهايش را نه تنها مي پذيرد، كه با بهادهي فراوان به آن، پيوسته خود را بروز مي-سازد. خاستگاه شهروندي اسلامي، كرامت ذاتي تكويني است كه با دميدن روح الهي، قداست يافت. و او را به خليفه اللهي در عالم خلقت رساند. از تراوش هاي كرامت ذاتي بشر؛ آزادي و امنيت خداداي است. آزادي، خواست دروني و همزاد بشر است. با گونه هاي آزادي؛ شخصي، آزادي بيان، آزادي هاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي و.... آزادي، با امنيت كامل مي شود. امنيت دغدغه همگاني و هميشگي نسل آدم است كه همگان با قدرمتيق كرامت انساني، خواهان آنند. با بازخواني داشته هاي كرامت انساني و خليفه اللهي خدادادي، بدون منافع شخصي يا گروهي و خودحق پنداري، مدينه فاضله بنا مي گردد. كه همگان، خادمان مخدوم و مخدومان خادم به پادشاهي منزلت دارند