كرامت انساني به مثابه مبناي حقوق بشر در اعلاميه حقوق بشر و قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

امروزه يكي از مباحث مهم حقوق عمومي بحث از كرامت انساني به‌عنوان مبناي حقوق بشر است. كرامت انساني و مرادف لاتين آن، human dignity، با وجود شباهت‌هاي لفظي و ترجمه‌اي، داراي تفاوت‌هايي در معنا و خاستگاه هستند. اين مقاله درصدد است با بررسي دو سند رسمي «اعلامية جهاني حقوق بشر» و «قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران»، به اين سؤال پاسخ دهد كه تفاوت دو مفهوم كرامت انساني و human dignity در دو سند مذكور، چيست؟ لذا با استفاده از روش «تفسير روشي متن‌محور»، به بررسي اين دو مفهوم در دو سند مذكور پرداخته و نشان داده است كه گرچه شباهت‌هايي در مصاديق كرامت انساني در دو سند وجود دارد، لكن مباني متفاوت توحيدي و اومانيستي در نگاه به انسان، دو ديدگاه متفاوت را رقم زده و درنتيجه منشأ بروز اختلافاتي در متن دو سند شده است. همچنين علي‌رغم وجود مصاديق مشترك در «قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران» و «اعلاميه جهاني حقوق بشر»، مانند عدم تبعيض نژادي و زباني، برابري در مقابل قانون، ممنوعيت تفتيش عقايد، آزادي مطبوعات و امثال آن كه محتواي ظاهري مشابهي را پيش رو قرار مي‌دهد اما به‌جهت تفاوت در مباني دو مفهوم مورد اشاره، مي‌بايست دو سند مذكور دو سند متفاوت قلمداد شوند.