تأثير يك دوره تمرين پيلاتس و ايروبيك بر درصد چربي بدن و برخي عوامل آمادگي جسماني در زنان غيرفعال

ورزش­هايي داراي ماهيت زيربيشينه مانند ايروبيك و پيلاتس، ورزش­هاي مناسبي براي جلوگيري از فقر حركتي و افزايش وزن مي­باشند. هدف از مطالعه حاضر مقايسه اثر تمرينات ايروبيك و پيلاتس بر روي برخي فاكتورهاي آمادگي جسماني و درصد چربي بود.نمونه آماري تحقيق ميداني شامل 30 زن 20 تا 40 سال غيرفعال بود كه در سه گروه كنترل،ايروبيك و پيلاتس به‌صورت تصادفي تقسيم شدند. پروتكل تمريني ايروبيك و پيلاتس با در نظر گرفتن اصل اضافه بار، توسط ضربان قلب طراحي شد. گروه هاي تمريني به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه بمدت 50 تا 60 دقيقه تمرين انجام دادند. انعطاف­پذيري، استقامت عضلات شكم، استقامت عضلات كمربند، آمادگي هوازي، درصد چربي بدن، در پيش و پس‌آزمون موردسنجش قرار گرفت. آزمون تحليل كوواريانس و آزمون تعقيبي بنفروني با استفاده از نرم‌افزار SPSS19 و با سطح 0.05≥p مورداستفاده قرار گرفت.افزايش معني­ داري در انعطاف ­پذيري و استقامت عضلات كمربند شانه ­اي در گروه پيلاتس نسبت به گروه ايروبيك مشخص شد. استقامت عضلات شكم و آمادگي هوازي در گروه ايروبيك نسبت به پيلاتس داراي افزايش معني ­داري بود، همچنين درصد چربي و وزن بدن نيز در گروه ايروبيك كاهش معني­دارتري نسبت به گروه پيلاتس داشت. بااين‌حال، تمرينات پيلاتس و ايروبيك نسبت به گروه كنترل در تمام فاكتورها بهبود معني­داري داشتند.با توجه به يافته ­هاي تحقيق اگر‌چه هر دو ورزش براي كاهش وزن و افزايش آمادگي هوازي مناسب مي­باشند، ولي ايروبيك مناسب­تر از پيلاتس است.