اثرهمزمان عصاره آبي گزنه وتمرين شنا برسلو لهاي بتاي پانكراس در ر تهاي ديابتي شده با STZ

ديابت يكي از شايعترين بيماري غدد درون ريز بوده كه با عوارض متابوليك متعددي همراه است.يكي از راههاي كنترل اين بيماري انجام تمرين هاي بدني مي باشد , از طرف ديگر نقش گياه گزنه به عنوان يك گياه دارويي كاهنده قندخون ومؤثردركاهش عوارض اين بيماري ثابت شده است.اماتابحال اثر تركيبي اين دو مداخله مورد بررسي قرار نگرفته است. براين اساس اين مطالعه با هدف تعيين اثرتركيب عصاره آبي گياه گزنه وتمرين هوازي ،بر سلولهاي بتاي پانكراس در رتهاي ديابتي شده بااسترپتوزوتوسين انجام شد.موادوروش ها: مطالعه به صورت تجربي روي موشهاي صحرايي نژادويستاربه تعداد 25 سر،كه بصورتدرموش هاي گروههاي STZ كاملاًتصادفي در 9گروه تقسيم شدندانجام گرفت.ديابت باتزريق وريدي ديابتي ودرماني به غيرازگروه كنترل سالم،القاء شد. شنابه عنوان نوع فعاليت هوازي انتخاب شد.مدت چهارهفته،وهرهفته 5روز،وهرروزمدت فعاليت ازهفته اول 51 تا 02 دقيقه شروع،وتاهفته چهارم 54 دقيقه ادامه داشت،كه درداخل استخرمخصوص به صورت جداگانه انجام مي شد.درپايان دوره تيمار از پانكراس نمونه برداري شد و بررسي هاي هيستوپاتولوژي بر روي مقاطع بافتي انجام گرديد. فتوم كيروگراف نوري مقطعي از بافت هاي پانكراس در گروهها نشان داد ميزان وتعدادسلولهاي بتا درگروه هاي تيمار بخصوص گروههاي دريافت كننده دوز زيادعصاره گزنه همراه باشنا،درمقايسه باگروه كنترل ديابتي آسيب كمتري ديده بودندو بطورنسبي تري رژنره)بازسازي( شده بودند.