تأثير 8 هفته تمرين استقامتي بر حجم و ظرفيت ريوي(FEV1/FVC, FEV1, FVC) و رابطه آن با BMI مردان سيگاري

هدف مطالعه حاضر بررسي تأثير 8 هفته تمرين استقامتي بر حجم و ظرفيت ريوي (FEV1/FVC, FEV1, FVC ) و ارتباط آن باBMI مردان سيگاري بود. به همين منظور، از بين مردان سيگاري مراجعه كننده به مركز ترك سيگار در شهر گزبرخوار اصفهان پس از تأييد پزشك، تعداد 20 نفر انتخاب شدند و بصورت تصادفي در دو گروه، تجربي (ميانگين سني: 5.07±34.33 سال و kg/m3.255±25.41 BMI: ) و كنترل (ميانگين سني: 4.81±32.10 سال وkg/m2 66±27.26 BMI:) قرار گرفتند. شاخص هاي اسپيرومتريFEV1/FVC, FEV1, FVC) )، قد و وزن آزمودني ها، قبل و بعد از 8 هفته تمرين استقامتي اندازه گيري شد. گروه تجربي 8 هفته تمرين استقامتي فزاينده (هر هفته3 جلسه و هر جلسه60 دقيقه) كه شامل دويدن با شدت MHR 75% بود را اجرا كردند و شدت تمرين از طريق ضربان قلب بيشينه با فرمول (سن _ 220) كنترل گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از تحليل واريانس مكرر و آزمون تي مستقل استفاده شد. نتايج پژوهش حاضر نشان داد، شاخص هاي اسپيرومتري به طور معناداري پس از 8 هفته تمرين استقامتي، افزايش يافت (0.05 P)، كه رابطه منفي معناداري با BMI داشت (0.05 P، 0.62- =r). در نهايت، پژوهش حاضر نشان داد كه هشت هفته تمرين استقامتي مي تواند باعث بهبود حجم ها و ظرفيت هاي ريوي مردان سيگاري گردد كه با شاخص توده بدن BMI رابطه منفي معناداري دارد.