تأثيردوروش ماساژوكينزيوتيپ برسيستم مايوفاشيال، بهبودالگوي راه رفتن وميزان درد زنان ميانسال مبتلا به استئوآرتريت زانو

چكيده: امروزه انجام روش هاي غير تهاجمي در درمان بيماري هاي مزمن همچون استئوآرتريت پيشنهاد مي شود. پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير دو روش ماساژ و كينزيوتيپ بر بهبود الگوي راه رفتن و ميزان درد زنان ميانسال مبتلا به استئوآرتريت زانو بود.30 زن ميانسال مبتلا به استئوآرتريت زانو با ميانگين سن 75/5±20/56 سال، به صورت در دسترس هدفمند انتخاب، و به سه گروه 10 نفري ماساژ، كينزيوتيپ و كنترل تقسيم شدند. گروه هاي آزمايشي به مدت شش هفته تحت ماساژ و تيپينگ قرار گرفتند. روش اين پژوهش از نوع كاربردي و نيمه تجربي بود. متغير درد توسط شاخص بصري (VAS) و پارامترهاي زماني-مكاني راه رفتن قبل و بعد از آزمون اندازه گيري شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل كوواريانس، آزمون tزوجي و مستقل در سطح معني داري استفاده گرديد.نتايج نشان داد كه ماساژ و كينزيوتيپ باعث كاهش معنادار درد زانوي زنان مبتلا به استئوآرتريت زانو شده، ولي ماساژ نسبت به كينزيوتيپ تأثير بيشتري در كاهش درد داشته، به نظر مي رسد ماساژ با تأثير بر سيستم مايوفاشيال و همچنين تأثيرات مركزي آن توانسته تأثير بارزتري بر كاهش درد داشته باشد همين موضوع باعث افزايش سرعت گام در افراد اين گروه شد. همچنين هر دو روش باعث بهبود بعضي از پارامترهاي فضايي راه رفتن شدند، بين دو روش درماني در تأثيرگذاري بر طول گام و تعداد گام در دقيقه تفاوت معناداري مشاهده نشد اما در پهناي گام و سرعت راه رفتن برتري با گروه ماساژ بوده است(001 /0=P) .