اثرحمل كوله‌پشتي بابارهاي مختلف بر فعاليت الكترو­­­مايوگرافي منتخبي از عضلاتاندام تحتاني حين راه رفتن در دانش آموزان مقطع ابتدايي شهرستان همدان

هدف تحقيق، ارزيابي اثر حمل كوله پشتي با اوزان مختلف بر تغييرات الكترومايوگرافي عضالت اندام تحتاني حين راه رفتن در دانش آموزان پسر مقطع ابتدايي بود. 15 دانش آموز با ميانگين سني 9.6 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنيها به مدت 20 دقيقه با سرعت1.1 با حمل كوله هايي معادل صفر، 10 ، 15 و 20 درصد وزن بدن بر روي تردميل راه رفتند. در حين راه رفتن بر روي تردميل ، فعاليت عضالت راست راني، پهن خارجي، پهن داخلي، دوسرراني، دوقلوي داخلي و درشت نئي قدامي به مدت 10 ثانيه هر پنج دقيقه يكبار و در مجموع 4 بار ثبت شد. داده ها با ANOVA با اندازه گيري مكرر تجزيه و تحليل شد (0.05 p.) نتايج آزمون هاي حمل بار نشان داد فعاليت عضالت راست راني، پهن داخلي، پهن خارجي، دوسر راني ودوقلوي داخلي به موازات افزايش وزن كوله پشتي به طور معني داري افزايش پيدا كرد، اما تغييري در فعاليت عضله درشت نئي قدامي مشاهده نشد. همچنين ميانه فركانس عضالت راست راني, پهن خارجي, دوسرراني و دوقلوي داخلي به موازات افزايش وزن كوله به طور معني دار كاهش پيدا كرد، اما تغييري در ميانه فركانس عضالت پهن داخلي و درشت نئي قدامي مشاهده نشد. با توجه به نتايج ميتوان گرفت كه تالش عضالني بيشتر با اضافه شدن بار كوله، منجر به خستگي عضالت اندام تحتاني و در نتيجه افزايش ريسك آسيب هنگام حمل بار ميشود.