بررسي ارتباط بين ناهنجاري هاي اندام هاي محوري وضميمه اي با متغيرهاي سن، قد، وزن وتيپ بدني در دانش آموزان دختر 18- 15 ساله

هدف از انجام اين پژوهش، بررسي ارتباط بين ناهنجاري هاي اندام هاي محوري وضميمه اي با متغيرهاي سن، قد، وزن و تيپ بدني در دانش آموزان دختر 18- 15 سالهبود. پژوهش حاضر از نوع توصيفي بوده و به صورت ميداني انجام گرفته است. جامعه آماري اين پژوهش را دانش‌آموزان دختر 18- 15ساله تشكيل دادند كه تعداد آنها 2903 نفر بود. نمونه‌گيري براساس فرمول كوكران انجام شد، 340 نفر به عنوان آزمودني در اين تحقيق شركت كردند. براي بررسي وضعيت بدن وستون فقرات از ديد پهلو وپشت، آزمون نيويورك و براي ارزيابي اندام‌هاي ضميمه‌اي از كوليس وجعبه آينه‌اي استفاده شد.از متر و ترازو براي اندازه گيري قد و وزن و به منظور بررسي ساختار بدني دانش‌آموزان از روش شلدون استفاده شد. براي توصيف و ارائه داده هاي جمع آوري شده از روش هاي آمار توصيفي و براي بررسي ارتباط بين متغيرها ازآزمون مجذور كاي بهره گرفته شد. با توجه به نتايج بدست آمده ميانگين سن دانش‌آموزان 16.26، ميانگين وزن 55.6 كيلو گرم و ميانگين قد 160.1 سانتيمتر بود. به صورت كلي21.8 درصد دانش‌آموزان دختر 18- 15 ساله وضعيت طبيعي و 78.2 درصد داراي ناهنجاري‌ در اندام هاي محوري و ضميمه‌اي هستند. ميزان ناهنجاري هاي اندام هاي محوري و ضميمه اي در 18 ساله ها(65.3 درصد)و درقد بالاي 165سانتيمتر (71.4 درصد) بيشترودر 15 ساله ها( 48.2 درصد) ودرقد كمتر از 155 سانتيمتر (50.7 درصد) كمتر است. بيشترين ناهنجاري هاي اندام هاي محوري و ضميمه اي دروزن كمتر از 50كيلو گرم (62.3 درصد ) و وزن بين 70 تا80 كيلو گرم (63.5 درصد) بود. ميزان ناهنجاري‌ اندام هاي محوري وضميمه‌اي در دانش‌آموزان داراي تيپ بدني آكتومورف درصد بالايي را نشان داد. بين تيپ بدني، سن، قد دانش آموزان و ناهنجاري اندام‌هاي محوري و ضميمه‌اي رابطه معني‌داري وجود داشت. ولي بين وزن و ناهنجاري اندام‌هاي محوري و ضميمه‌اي رابطه معني داري وجود نداشت.