تاثير تمرينات پلايومتريك در دو گروه آب و خشكي بر توان بي هوازي شناگران فعال

بر خورداري از توان بي هوازي و سرعت عكس العمل باال از مهمترين عوامل موفقيت ورزشكاران در رشته هاي سرعتي و تواني است و هدف از اين پژوهش مقايسه تاثير تمرينات پاليومتريك در دو گروه آب و خشكي بر توان بي هوازي شناگران فعال بود . روش ها:آزمودني هاي اين پژوهش 20 شناگر با دامنه سني 29-19 سال بودند . هر يك از دو گروه تمرين آب و خشكي طي مدت 8 هفته ي 4 جلسه اي به انجام تمرينات پاليومتريك پرداختند و پس از اينكه نتايج مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت ، پس از تعيين تفاوت پيش و پس آزمون ، براي مقايسه ميانگين ها از تحليل واريانس يكطرفه استفاده شدهو تفاوت ميانگين ها در سطح معنا داري 0.05 P مورد آزمايش قرار گرفت. نتيجه گيري:به طور كلي تمرينات پاليومتريك براي بهبود توان و سرعت ورزشكاران هستند و انجام اين تمرينات در آب و خشكي فوايد يكساني را دارد و با توجه به دسترسي شناگران به آب و بي نيازي تمرينات در آب به وسايل خاص و نيز كاهش احتمال بروز گرفتگي عضالني ، براي بهبود قابليت هاي عملكردي شناگران تمرينات پاليومتريكي در آب پيشنهاد مي شود .