تاثير آموزش ها و فعاليتهاي نظامي برآمادگي جسماني عمومي دانشجويان سال اول دانشگاه پدافند هوايي خاتم الانبياء(ص)

هدف­ از پژوهش ­حاضر تعيين ­تاثير آموزش ­هاو فعاليت هاي نظامي ­بر آمادگي ­جسماني ­عمومي دانشجويان ­در يك ترم بود. بدين ­منظور 50نفر از دانشجويان سال اول دانشگاه ­پدافند هوايي ­خاتم­الانبياء(ص) آجا قد (5.76±177.30 سانتي متر)، وزن(9.15±70.71كيلو گرم)، سن(1.12±19.91سال)بر اساس ­نمونه گروهي تصادفي انتخاب شدند. سپس در يك طرح تحقيقي پيش آزمون ـ پس آزمون با يك گروه شركت­ كردند.آزمون ها شامل شنا سوئدي­ براي بررسي استقامت عضلات شانه­ و آزمون دراز و نشست براي بررسي­ استقامت عضلات شكم و 60 متر سرعت ­به ­منظور ارزشيابي ­سرعت و آزمون خمش به جلو به منظور ارزشيابي انعطاف پذيري عضلات خلفي تنه و ران و دويدن به مسافت 1609 متر به منظور ارزشيابي وضعيت آمادگي هوازي بودند. تمامي آزمون پس از 6 ماه به همان­ ترتيب ­تكرار شد. از آزمون t وابسته در محيط نرم افزار spss18 به­ منظور مقايسه­ داده­ ها ي­ پيش آزمون و پس آزمون و تجزيه­ و تحليل ­آماري داده ­ها استفاده شد. نتايج پژوهش ­نشان دهنده ­تغيير معنادار در آمادگي­ هوازي و استقامت عضلات شكم بود اما تغييرات ­معناداري در استقامت عضلات كمربند شانه ­اي، سرعت حركت و انعطاف پذيري دانشجويان مشاهده ­نشد. با توجه به نتايج به نظر مي­رسد ضمن حفظ تمرينات ­فعلي، براي تقويت استقامت­ عضلات در كمربند شانه­ اي، سرعت حركت و انعطاف ­پذيري تمرينات ­ويژه نيز بايد به ­برنامه آموزشي­ دانشجويان افسري افزوده شود.