تأثير فعاليت ورزشي هوازي بر سطوح پرپتين سرم و شاخص مقاومت به انسولين در زنان چاق

پرپتين پپتيدي است كه در وزيكولهاي ترشحي سلولهاي بتاي پانكراس ذخيره مي گردد و همراه با انسولين ترشح مي گردد. هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير فعاليت هوازي بر سطوح پرپتين سرم و HOMA-IR در زنان چاق مي باشد.20 نفر از زنان مراجعه كننده به خانه هاي سلامت، به طور تصادفي در دو گروه فعاليت هوازي (تجربي) و كنترل قرار گرفتند. برنامه تمريني ١٦ هفته اي گروه فعاليت هوازي شامل 90 دقيقه فعاليت ايروبيك و دويدن بر روي تردميل با ميانگين مدت زماني ٦٣/ ٥±١٨/ ١٥ دقيقه؛ هفته اي ٤ جلسه با شدت معادل 7 مت، بود. قبل و پس از مداخله، خونگيري به منظور اندازگيري پرپتين سرم، انسولين و گلوكز ناشتاانجام شد. در اين پژوهش از آزمون آماري تي زوجي و تي مستقل استفاده گرديد. وزن، BMI، WHR و HOMA-IRدر گروه تجربينسبت به گروه كنترل، كاهش معناداري داشت. همچنين نتايج حاكي از كاهش قابل توجه ۹٧/ ٢١% سطوح پرپتين در گروه تجربي بود. بين تغييرات پرپتين با تغييرات وزن، HOMA-IR و WHR همبستگي معناداري مشاهده گرديد (p 0.05). باتوجهبهرابطه پرپتين با مقاومت به انسولين و نيز تأثيرپذيري آنها از تمرين هوازي ، ممكن است پرپتين، نقش ويژه اي در برنامه هاي كنترل وزن و پيشگيري از ابتلا به ديابت ايفا نمايد.