مقايسه شاخص توده بدني در 3 گروه دانش ­آموزان پسر داراي زانوي ضربدري، پرانتزي و طبيعي 14 – 12 سال

امروزه افزايش شاخص توده بدني يكي از معضلات بهداشتي در كشورهاي جهان به شمار مي­رود. با توجه به توسعه شهرنشيني، صنعتي شدن جوامع، افزايش رشد اقتصادي و جهاني شدن بازار، تغييرات سريعي در الگوي رژيم غذايي و شيوه زندگي مردم ايجاد شده است. انحراف در وضعيت بدني زماني رخ مي­دهد كه بخش نامتقارن و ناهنجار بدن باعث افزايش فشار عضلاني و اختلال در حفظ تعادل بدن شود. در تحقيق حاضر BMI در 3 گروه دانش­ آموزان پسر داراي زانوي ضربدري، پرانتزي و طبيعي مورد مقايسه قرار گرفت. بعد از بررسي مفصل زانوي آزمودني­ها، BMI آنها محاسبه شد. 198 نفر به روش تصادفي انتخاب شدند. از آزمون انحراف واريانس يك­طرفه (سطح معناداري 0.05≤P) و آزمون تعقبي شفه براي مقايسه بين داده­هاي 3 گروه استفاده شد. اندام تحتاني علاوه بر آنكه پايه و سطح اتكاي آدمي است، عامل جابجايي او نيز هست، بنابراين مي­تواند تحت تاثير وزن بدن، چاقي و لاغري باشد. تحقيق حاضر نشان داد BMI بين پسران با زانوي ضربدري و پرانتزي اختلاف معناداري وجود دارد با اين وجود بين گروه طبيعي با پرانتزي و ضربدري اختلاف معناداري مشاهده نشد كه احتمالا يكي از دلايل آن آزمودني­هاي كم گروه طبيعي و همچنين تعداد نابرابر گروه­ها باشد. افزايش وزن به عنوان يك عامل خارجي مي تواند با ايجاد استرس بر ساختارهاي اسكلتي اندام تحتاني بويژه در دوران رشد سبب بروز برخي ناهنجاري­ها شود. با توجه به ارتباط متقابل بين BMI و ناهنجاري­ها، مي­توان نتيجه گرفت كه كنترل وزن موجب كاهش بروز ناهنجاري­ها در اين افراد مي­شود. بنابراين توصيه مي­شود براي كنترل ناهنجاري­هاي اندام تحتاني و اجراي تمرينات اصلاحي بر روي افراد داراي ناهنجاري­هاي اندام تحتاني به ويژه زانوي ضربدري يكي از گام­هاي مقدماتي و پيش نياز كنترل وزن و كاهش آن در نظر گرفته شود.