بررسي اثر 8 هفته تمرين عضلات ثبات مركزي بر ناهنجاري هاي اندام فوقاني و وضعيتي

هدف ازاين مطالعه تاثير مداخلات تمريني و ارگونوميكي بر ناهنجاري هاي وضعيتي و خطرات محيط كار خياطان بود. 60 خياط بين 20 تا 42 سال همراه با بيش از چهار سال سابقه كاري استان تهران و البرز مرد به صورت هدفمند(سن 6.2±35.08،وزن 12.8±69.7،قد9.7±167.4،سابقه كاري6.9±13.3)،دراينمطالعهشركتكردندوبهصورتتصادفيدردوگروه 40 نفري كنترل و20 نفري تجربي در نظر گرفته شدند. قبل از آغاز برنامه تمرين، ناهنجاري هاي سر به جلو، كج گردني، كايفوزبه ترتيب با استفاده از دستگاه سر به جلو، گونيامتر، خط كش منعطف اندازه گيري و مشخص شد. گروه تجربي، به مدت هشت هفته، و با تواتر سه جلسه در هفته برنامه تمريني و ارگونومي را اجرا نمودند. در پروتكل تمريني از تمرينات ثبات مركزي بدن و تمرينات ثبات دهنده شانه استفاده شد. مداخلات ارگونوميك نيز براساس ارگونومي كار طراحي گرديد. گروه تمريني در هيچ برنامه تمريني شركت نداشت پس از اتمام برنامه تمريني و مداخلات ارگونومي ميزان ناهنجاري­هاي مذكور مجددا اندازه گيري شد. تحليل اطلاعات با استفاده از آزمون يومن ويتني و ويلكاكسون براي اختلافات درون گروهي و بين گروهي اجرا گرديد. در مقايسه بين دو گروه كنترل و تجربي مشاهده گرديد كه گروه تجربي در ميزان ناهنجاري­هاي سر به جلو، كج گردني و كايفوز بهبودي معني دارينسبت به گروه كنترل دارا مي­باشند(p 0.05). به طوركلي نتايج نشان داد كه تمرينات عضلات تنه مركزي مي تواند موجب بهبود اين ناهنجاري ها شود و به خياطان پيشنهاد مي شود از اين تمرينات براي جلوگيري از درد و بروز اين ناهنجاري ها استفاده نمايند.