ارتباط بين عوامل نگهدارنده شغلي با رضايت شغلي دبيران تربيت بدني شهر تبريز

هدف اين پژوهش،بررسي ارتباط بين عوامل نگهدارنده شغلي با رضايت شغلي دبيران تربيت بدني شهر تبريز بود.روش تحقيق از نظر هدف كاربردي و به روش توصيفي- همبستگي كه بصورت پيمايشي انجام گرديد.جامعه آماري شامل كليه دبيران تربيت بدني شهر تبريز (237N=) كه بر اساس جدول مورگان نمونه آماري 144نفر بدست آمد. ابزار اندازه گيري پژوهش شامل پرسشنامه هاي سنجش رضايت شغلي(ويسوكي وكروم،1999) و پرسشنامه عوامل نگهدارنده شغلي(رمضاني نژاد 1388) كه پايايي آنها از طريق آلفاي كرونباخ به ترتيب 0.93و 0.89بدست آمد. از آمار توصيفي به منظور طبقه بندي نمرات خام و ترسيم جداول و از آمار استنباطي از جمله ضريب همبستگي پيرسون و آزمون T، تتاVكرامر و ضريبd سامرز براي آزمون فرضيه هاي تحقيق استفاده شد. نتايج حاصل از تحقيق نشان داد بين عامل شناسايي و احترام با مولفه رضايت از سرپرست مربوطه در محيط كار ، بين مولفه شناسايي و احترام با مولفه رضايت از همكاران و رضايت شغلي، بين عامل تعادل و شرايط سازماني با مولفه رضايت از همكاران، بين عوامل نگهدارنده شغلي با رضايت شغلي و همچنين بين مولفه تعادل و شرايط سازماني با رضايت شغلي و عوامل نگهدارنده شغلي با مولفه رضايت از همكاران در بين دبيران تربيت بدني شهر تبريز رابطه منفي معني داري وجود دارد. بين عامل جامعيت و شمول با مولفه هاي رضايت شغلي و بين ساير مولفه هاي رضايت شغلي با عوامل نگهدارنده شغلي رابطه معني داري مشاهده نشد.بين گروه زنان و مردان از نظر عوامل نگهدارنده شغلي و نيز رضايت شغلي تفاوت معناداري وجود ندارد.