مفهوم پردازي حق شهري و تحقق پذيري آن در حقوق شهروندي

امروزه موضوع حقوق شهروندي و حق شهري از مهم‌ترين مباحث عرصه‌هاي اجتماعي و سياسي در بين جوامع مي‌باشد كه جز لاينفك جامعه‌ي مدني و مبناي تشكيل آن به شمار مي‌رود. حق به شهر از مفاهيم جنجالي مطرح شده در دهة 1970 ميلادي توسط فيلسوف فرانسوي، هنري لوفور مطرح شد. او حق به شهر را به‌مثابه يك حق بنيادي براي شهروند امروز نظريه‌پردازي كرد. اين مفهوم توجه بسياري از نظريه پردازان شهري را در جهان به خود جلب كرده و در عرصة عمل نيز منجر به شكل‌گيري جنبش‌هاي اجتماعي متعدد و صدور منشورهاي قانوني شده است. حق شهري نياز به تغييرات اجتماعي- فضايي براي بهره‌مندي ساكنان شهر از زندگي شهري و امكانات مربوط به آن را ضروري ميداند و مي‌تواند به عنوان معياري براي ارزيابي پروژه‌هاي شهري قرار گيرد. در اين مقاله به مفهوم حق شهري و انواع آن پرداخته شده است و نتايج حاكي از آن است كه مفهوم حق به شهر، شامل تعلق يافتن شهر به شهروندان، حق تخصيص فضا به آن‌ها و دسترسي فضايي و مشاركت آنان در امور شهري و عرصه‌هاي اجتماعي است. از اين رو مهمترين مقولات پيش روي اين مفهوم در خلق فضاي شهري باكيفيت شامل حكمراني شهري، حق دسترسي به خدمات شهري، حق مشاركت مردمي براي تمام ساكنان مي‌باشد.