نگاهي اجمالي بر وضعيت ايمني فضاهاي ورزشي در كشور

اهداف: در بيشتر فضاهاي ورزشي مدارس كشور مشكلاتي وجود دارد كه برخي از اين مشكلات، موانع و مسايل ايمني به راحتي توسط معلمان و مديران مدارس قابل حل هستند و برخي ديگر نيز بايد قبل از شروع سال تحصيلي و يا قبل از احداث اين فضاها مورد توجه قرار گيرند. به طور كلي با پيش بيني هاي لازم در اين زمينه است كه مي توان از تكرار اتفاقاتي چون سقوط دروازه و مرگ يك دانش آموز كه در ارديبهشت 1378 در يكي از دبيرستان هاي تهران پيش آمد، جلوگيري كرد. در تحقيقي كه در سال 2002 ميلادي در ايالات متحده آمريكا صورت گرفت مشخص شد هر سال بيش از 200 دانش آموز در حين بازي دچار آسيب مي شوند كه حدود 75 درصد اين آسيب ها ناشي از زمين خوردن در اثر لغزيدن در سطح زمين و بالارفتن از وسايل موجود در فضاي ورزشي پديد مي آيند. بقيه موارد برخوردهاي گوناگون، كشيدگي و سوختن ناشي از كشيده شدن روي سطح زمين ايجاد مي شود. در همين زمينه نتايج تحقيقات نشان مي دهد كه 147 دانش آموز زير 14 سال در ايالات متحده بين سال هاي 1990 تا سال 2000 به دليل آسيب هاي ورزشي فوت كردند كه 30درصد اين تلفات در ايران به واسطه نبودن ايمني در فضاهاي ورزشي عارض شده است. روش تحقيق: اين تحقيق از نوع توصيفي توصيفي بوده و به روش ميداني انجام شده است و محقق تنها وضعيت موجود را گزارش مي دهد. جامعه آماري در اين تحقيق شامل كليه مدارس دخترانه مقطع دبيرستان در شهر رشت بود، كه از بين جامعه در دسترس تعداد 18 مدرسه با استفاده از جدول نمونه گيري مورگان انتخاب گرديد. روش نمونه گيري روش خوشه اي بود كه بر اساس آن مدارس غير انتفاعي و دولتي هر دو در نمونه گيري دخيل بودند. به دليل توصيفي بودن پژوهش ابزار مورد استفاده توزيع پرسشنامه براي جمع آوري اطلاعات مورد نياز بود كه روايي ان توسط 8 تن از اساتيد مديريت ورزشي مورد بررسي قرار گرفت و پايايي نيز به روش آلفاي كرونباخ 78 /0 تعيين گرديد. پس از جمع آوري پرسشنامه ها با استفاده از محاسبات آمار توصيفي، فراواني ساده، نسبي و ميانگين، جداول و نمودارها محاسبه گرديدو تجزيه و تحليل آماري انجام گرفت. دستاورد مقاله: درصدي از معلمان ورزش مدارس در رشته تربيت بدني تحصيل نكرده اند، در حدود 13 درصد. 68 درصد از معلمان ورزش دوره هاي كمك هاي اوليه را نگذرانده اند و با توجه به اينكه سطح زمين ورزشي در مدارس اين شهر از آسفالت، موزاييك و خاك پوشيده شده است و اين پوشش ها ايمني بسيار كمي براي دانش آموزان در بر دارند واحتمال ايجاد خطر در حين بازي و فعاليت ورزشي بالا مي رود. وضعيت ايمني لوازم، تجهيزات و تاسيسات 11 /38 درصد، وضعيت ايمني خطوط 89/ 18 درصد و وضعيت ايمني داخل زمين هاي بازي 67 /73 درصد بود.. زمين هاي بازي به ترتيب، رشته ي بدمينتون با 51 /7 درصد، واليبال با 94/ 6 درصد، هندبال با 25/ 6 درصد داراي شرايط استاندارد براي فعاليت ورزشي بوده اند.بنابراين بر اساس يافته هاي اين پژوهش، وضعيت ايمني فضاهاي ورزشي مدارس مورد مطالعه خيلي پايين مي باشد. به طور كلي از نظر به كار بردن نيروهاي متخصص رشته در مدارس شهر رشت، نسبتا خوب عمل شده است و بهتر است كه در ابتداي هر سال تحصيلي معلمان ورزش دوره كمك هاي اوليه را براي حفظ ايمني و جان كودكان و نوجوانان طي كنند. بهتر است كه تمام مدارس براي ساعت ورزش، سالن ورزشي استانداري را در نظر بگيرند و به ساعت ورزش همانند ديگر دروس نگاهي دقيق تر و حاكي از اهميت بيشتر بيشتر بيندازند.