سنجش ميزان آگاهي‌هاي شهروندان ازحقوق شهروندي و تأثيرات آموزش مفاهيم شهروندي بر آن

حقوق شهروندي؛ از جمله مفاهيمي است كه در سال‎هاي اخير در ادبيات سياسي، اجتماعي و حقوقي ايران بيشتر مورد توجه قرار گرفته است. در اين راستا، به نظر مي‌رسد از يك سو، تلقي اشتباهي از نسبت ميان حقوق شهروندي با ساير عناوين مشابه؛ از جمله حقوق اساسي، حقوق مدني و به ويژه حقوق بشر، وجود دارد و از سوي ديگر، رابطه حقوق شهروندان با آموزش‌هاي شهروندي به درستي شناخته نشده است. از اين رو هدف تحقيق حاضر، سنجش ميزان آگاهي‎هاي شهروندان از حقوق شهروندي و تأثيرات آموزش مفاهيم شهروندي در كلان‎شهر تهران مي‎باشد. روش تحقيق حاضر، از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، پيمايشي است. نمونه تحقيق 350 نفر از شهروندان تهراني در سال 1394است. در اين تحقيق، شش فرضيه بررسي شدند و نتايج نشان دادند كه ميزان آگاهي از حقوق شهروندي در شهروندان تهراني، بسته به منطقه سكونت آنها متناوب است و از حد بالا تا حد متوسط رو به پايين متغير مي‌باشد. اما در كل، اكثريت شهروندان تهراني درخصوص اطلاع از حقوق شهروندي خود از پايگاه اجتماعي پاييني برخوردارند و همچنين با توجه به آزمون همبستگي، تحليل واريانس آزمون رگرسيون و ضرايب معادله رگرسيوني، بين نگرش به حقوق شهروندي، حضور در عرصه‎هاي اجتماعي- فرهنگي، تحصيلات و سن، با آگاهي ازحقوق شهروندي شهروندان تهراني، رابطه مثبتي وجود دارد، اما بين متغيرهاي زمينه‎اي طبقه اجتماعي، جنسيت و قوميت با آگاهي از حقوق شهروندي، رابطه‎اي وجود ندارد.