قانون گرايي و حقوق شهروندي

يكي از مباني حقوق شهروندان در حكومت، قانون گرايي فراگير در جامعه است. رعايت قانون و شمول يكسان آن نسبت به همۀ اقشار جامعه چه از طبقۀ فرمانروايان و چه در زمرۀ فرمانبران از مواردي است كه درحقوق اساسي بدان توجه ويژه شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش قانون گرايي در تحقق حقوق شهروندي بارويكردي تحليلي تفسيري است. قانون عاملي است كه زمينه انسجام و يگانگي ميان افراد جامعه را فراهم مي سازد و شهروند تلاش مي كند تا قوانين را علي رغم اين كه مغاير با نفع شخصي او باشد، در زندگي به كار گيرد. نتايج نشان داده است بي عدالتي موجب بروز رفتارهاي ضد شهروندي مي شود. هرچه فرهنگ قانونمداري در يك جامعه بيشتر پذيراي رفتارعادلانه باشد، احتمال توسعه عدالت اجتماعي و تحقق حقوق شهروندي و اجراي حاكميت خوب افزايش مي يابد، بر اين اساس براي رسيدن به اين ميزان از توسعه يافتگي ، آموزش ، اطلاع رساني، و تدوين گام به گام حقوق و وظايف شهروندي الزامي است.