رابطه مهارت هاي ارتباطي بارضايت شغلي معلمان تربيت بدني

هدف كلي اين پژوهش بررسي رابطه ي مهارت هاي ارتباطي با رضايت شغلي معلمان تربيت بدني شهرستان اسلامشهر مي باشد. روش اين تحقيق از نظر استراتژي،توصيفي، از نظر مسير اجرا، پيمايشي؛ از نظر هدف كاربردي و از نظر جمع آوري داده ها ميداني بود. جامعه ي آماري اين تحقيق شامل كليه معلمان تربيت بدني زن و مرد شهرستان اسلامشهر بود كه تعداد كل آن ها 157بود. براي جمع آوري اطلاعات در اين پژوهش از دو پرسشنامه ي استاندارد مهارت هاي ارتباطي « بارتون جي اي» و پرسشنامه ي رضايت شغلي «مارتين جي گانون» استفاده شد و براي توصيف متغير هاي تحقيق از شاخص هاي آمار توصيفي و از آمار استنباطي (آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون) استفاده شد. نتايج بدست آمده نشان داد كه بين مهارت هاي ارتباطي معلمان تربيت بدني و رضايت شغلي رابطه مثبت معني داري وجود دارد و مي توان مهارت هاي ارتباطي را از روي مؤلفه ي عوامل فردي رضايت شغلي پيش بيني كرد. با توجه به نتايج تحقيق، به نظر مي رسد هرچه مهارت هاي ارتباطي توسعه بيشتري داشته باشد، رضايت بهتري را موجب مي شود. اين رضايت مي تواند هم رضايت شغلي و هم رضايت ارتباطي باشد. ارتقا ء مهارتهاي ارتباطي كه رابطه معناداري با رضايت شغلي دارد موجب تحكيم عوامل فردي، ايجاد محيط كار سالم، تنوع شغل در غالب ماهيت كار و همچنين عوامل سازماني بسياري از قبيل حقوق و دستمزد و خط مشي هاي سازماني است