حقوق شهروندي و حق برخورداري از وكيل

حقوق شهروندي از مفاهيم مدرن و از لوازم زندگي دمكراتيك افراد در يك جامعه سياسي محسوب مي شود. حقوق شهروندي مجموعه اي از حقوق و قواعدي است كه بر روابط اشخاص در يك جامعه كلان دولت-كشور حكومت مي كند و آميخته اي است از وظايف و مسئوليت هاي شهروندان در قبال يكديگر و يا دولت و يا قواي حاكم و همچنين حقوق و امتيازاتي كه وظيفه تامين آن بر عهده حاكميت است. لذا اين مفهوم امروزه مصاديق گوناگوني از ابعاد زندگي فردي و اجتماعي انسان ها را شامل مي شود. يكي از اين موارد كه در ارتباط با مباحث حقوق شهروندي مطرح مي شود، حق افراد در برخورداري از وكيل براي پيگيري امور خود در نهاد ها و دستگاه هاي مختلف اعم از جاكميتي و خصوصي مي باشد. به گونه اي كه مي توان گفت پيوند ناگسستني بين برخورداري از اين حق و رعايت حقوق شهروندي وجود دارد. نگاهي به مقررات و گرايش هاي مختلف حقوقي در ايران نشان مي دهد چگونگي برخورداري از اين حق همواره با فراز و نشيب هايي همراه بوده است. به گونه اي كه هرچند در مقرراتي از جمله قانون اساسي و قوانين موضوعه ديگر سعي در به رسميت شناخته شدن آن دارد، اما در برخي موارد نيز با محدوديت هايي همراه بوده است. لذا بررسي اين موضوع با تاكيد بر جايگاه حق برخورداري لز وكيل از منظر حقوق شهروندي در گرايش هاي مختلف حقوقي، موضوع اين مقاله را به خود اختصاص داده است.