ابعاد حق برمحيط زيست سالم و حقوق شهروندي با تاكيد بر منفعت عمومي

توجه به حق بر محيط زيست سالم و حفاظت از آن از اموري است كه طي سالهاي اخير نظر بسياري از پژوهشگران را به خود جلب كرده است اين موضوع از جهت مباحث حقوق بشري و در قالب اسناد بين المللي حفاظت از محيط زيست بازتاب خاصي دارد . حق بر محيط زيست سالم از ابعاد مهم حقوق شهروندي مي باشد .در حقوق ايران اين حق مورد شناسايي قرار گرفته است و مباني خود را از اصول و مفاهيم قانون اساسي اخذ مي كند .شناسايي حق بر محيط زيست در سطح هنجارهاي ملي از سالهاي پاياني هزاره دوم آغاز گشته است . در حقوق ايران اصل ۵۰ قانون اساسي مهمترين مبناي حق بر محيط زيست سالم و منفعت عمومي مي باشد اما در چهار چوب نظريه حاكميت قانون برخي مفاهيم موجود در ايران ناشناخته است و ضرورت دارد تا نظام حقوقي با شناسايي آن ها به نحو احسن تضمين كننده حقوق شهروندان در مقابل دستگاههاي متخلف از قانون باشد .در مجموع بنظر مي رسد ،اين حق در حقوق ايران از نظر بنيادين حاكميت قانون و در قالب اصل ۵۰ قانون اساسي قابل استنتاج بوده است . از نظر معاهدات بين المللي و همچنين قوانين داخلي ايران ،از باب كيفري مجازاتهاي هم در نظر گرفته شده است مقاله حاضر در پي اين سوال پژوهشي است كه جايگاه حق بر محيط زيست سالم در حقوق ايران چيست و همچنين رابطه حق برمحيط زيست و منفعت عمومي چگونه است ؟اين نوشتار از نوع توصيفي تحليلي مي باشد