مباني نظري حقوق شهروندي و لزوم آگاهي مردم از آن با تاكيد بر ارتقاي آگاهي مردم از سياست ها و حقوق كيفري و شهروندي خويش

مفهوم شهروندي ، در سال هاي اخير توجهات زيادي را به خود جلب نموده است. كارل كوهن هم در كتاب دموكراس ، شهروندي را عضويت در اجتماع سياسي مي داند و كس را كه مطابق با قانون و عرف ، به عضويت كامل اجتماع سياسي پذيرفته شده باشد را شهروند مي نامد . او در ادامه مي گويد كه شهروندي به شخص هويت مي بخشد و در هر موردي به او هويت قانون مي دهيد . كوهن معتقد است كه شهروندي حتي قادر است به آدم هويت اخلاقي نيز ببخشد. همچنين شهروندي را مي توان مجموعه اي از حقوق و وظايف دانست كه دستيابي هر فرد به منابع اجتماعي و اقتصادي را تعيين مي كند . شهروند نيز عضوي از جامعه بزرگ تر است ، و عضويت او به عنوان فردي ذينفع و ذي علاقه در امور جامعه به رسميت شناخته شده است ، لذا او داراي صدايي به ارزش صداي ديگر اعضاي جامعه است كه به او اجازه مي دهد كه همطراز با ديگر اعضاء از حقوق برخوردار شود و متناسب با آنها تعهداتي را بر عهده بگيرد. به عبارت ديگر ، از جهت حقوق ، شهروند فردي است داراي حقوق مدني و سياسي و نيز داراي تعهداتي نسبت به جامعه . حال وقتي صحبت از حقوق شهروندي مي شود منظور انساني است كه دست كم داراي تمام حقوق اعلاميه جهاني حقوق بشر است ، همچنين از اينجاست كه نسل سوم حقوق بشر يعني حق همبستگي توسعه در كنار نسل اول و دوم يعني حقوق مدني و سياسي و اقتصادي مطرح مي شود . مهم ترين بخش حقوق شهروندي، حقوق گسترده و عميق و ريشه داري است كه به نام حقوق بشر؛ به گونه اي كه اكثر جوامع بشري با مليت هاي گوناگون و زبانهاي مختلف از آن حقوق، مفاهيم و اصول و مصاديق مشترك درك و برداشت مي نمايد. اما بايد متذكر شد كه حقوق بشر شالوده ي حقوق شهروندي است نه تمامي آن. حال آنچه در ادامه بدان خواهم پرداخت مباني و اهداف اين حقوق شهروندي خواهد بود. سپس به لزوم آگاهي آن اشاره خواهد شد.