ماهيت و مفهوم شناسي حقوق شهروندي

در ادبيات سياسي و حقوقي دولت مدرن در جهان معاصر، حقوق و امتيازات اتباع و شهروندان از جايگاهي ممتاز برخوردار است. نگاهي تاريخي به روند تحول و تطور حقوق شهروندي در جوامع بشري از ديرباز تاكنون و بررسي آموزه هاي مكاتب مختلف سياسي و حقوقي و همچنين ادبيات مذهبي، سير تحول اين مفهوم و شاخص ها و مؤلفه هاي جديد آن را در آموزه هاي حقوق و سياسي جديد، تا حدودي روشن و تبيين مي نمايد. ظهور قوانين اساسي كشورهاي غربي كه دست آورد مهم تحديد قدرت سياسي و برچيده شدن يا كم رنگ شدن نظامهاي سياسي خودكامه است نقطه عطف مهمي در نهادينه كردن و به رسميت شناختن حقوق و امتيازات شهروندي است. در كشور ايران به دنبال انقلاب مشروطه در يكصد سال پيش، در متمم قانون اساسي مشروطه بخش قابل توجهي از حقوق و امتيازات شهروندان مشخص و احصاء گرديد. با وقوع انقلاب اسلامي پس از هفت دهه از انقلاب مشروطيت، حقوق و امتيازات اتباع به شكل مبسوط تري در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران تبيين بررسي آموزه هاي ً گرديد. نگاهي گذرا به سير تحول امتيازات شهروندان و مآلا قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران در اين حوزه مدخلي جهت پرداختن به اين مقوله مهم در ساختار حقوقي و سياسي جمهوري اسلامي ايران است