مقايسه ي سطوح مختلف تداخل زمينه اي ( مسدود, تصادفي و تركيبي ) بر اكتساب, يادداري و انتقال سه مهارت واليبال

پژوهش حاضر به منظور مقايسه ي اثر سطوح مختلف تداخل زمينه اي (مسدود, تصادفي, تركيبي) بر اكتساب, يادداري و انتقال سه نوع مهارت سرويس ساده, چكشي و موجي صورت گرفت. بدين منظور 30 نفر از دانشجويان دختر دانشگاه خوارزمي, بدون هيچ تجربه قبلي واليبال با ميانگين سني 21 ± 2 سال پس از انجام پيش آزمون, براساس امتيازات به دست آمده در پيش آزمون به سه گروه همسان به ۱ , ۲ و 3 به منظور بررسي اثر و مقايسة سه روش تمريني مسدود (با تداخل ضمني كم) و تصادفي (با تداخل ضمني زياد) و تركيبي (با تداخل ضمني متوسط) قرار گرفتند. آزمودني هاي هر گروه در مرحلة اكتساب، طي 12 جلسه ( يك ماه, سه بار در هفته) سه نوع سرويس واليبال را 504 بار تكرار تمرين كردند. ۴۵ آزمون اكتساب طي سه جلسه در مرحلة تمرين به عمل آمد و بعد از ۵ و ۷ روز به ترتيب در ۱۵ تكرار آزمون يادداري با تأخير و ۱۵ آزمون انتقال شركت كردند. به منظور بررسي اثر هر نوع تصويرسازي بر اكتساب، يادداري و انتقال روش هاي مذكور، از آزمون هاي t و براي مقايسة دو نوع تصويرسازي براي تعيين اختلاف درون گروهي و بين گروهي در ميانگين هاي گروه ها، از آزمون تحليل واريانس (ANOVA) اندازه گيري تكراري (REPETED MEASURES) استفاده شد. نتايج سه گروه آزمايشي اثر معني دار تداخل ضمني را با افت اجراي گروه تصادفي و تركيبي در زمان اكتساب و افزايش چشمگير آنان را نسبت به گروه مسدود در تست هاي يادداري با تأخير و انتقال نشان داد (0P.05 ). اين يافته ها از اين ادعا كه تمرينات با تداخل زمينه اي بالا، در هر دو جنبه ، موجب پيشرفت فراهم سازي حركت و قدرت حافظه مي شود، حمايت مي كند.