رابطه بين شيوه هاي اعمال قدرت مربيان و اثر بخشي تيمي (بازيكنان) درتيم هاي واليبال ليگ برتر كشور

هدف اين تحقيق بررسي،رابطه بين شيوه هاي اعمال قدرت مربيان واثر بخشي تيمي (بازيكنان) درتيم هاي واليبال ليگ برتركشور مي باشد پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر نحوه ي گردآوري اطلاعات توصيفي- پيمايشي(ازشاخه ي مطالعات ميداني) و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش را كليه بازيكنان ليگ برتر واليبال مردان كشور در سال 1392به تعداد 180 نفردر قالب 12 تيم تشكيل دادند. همچنين نمونه آماري پژوهشي استفاده از فرمول كوكران 122 نفر به عنوان نمونه آماري مورد مطالعه انتخاب شدند. داده هاي اين پژوهش نيز از طريق پرسشنامه و به روش ميداني جمع آوري شد. براي بررسي ارتباط بينشي وهه اي اعمال قدرت با اثر بخشي تيمي (بازيكنان) از روش همبستگي مك پيرسون استفاده شد. بر اساس يافته هاي تحقيق ،رابطه مثبت و معني داري (0.01 pو 0.43 =r )بين ادراك بازيكنان ليگ برتر واليبال از شيوه هاي اعمال قدرت مربيان و اثر بخشي بازيكنان وجوددارد. طبق نتايج به دست آمده ، درك بهتر ازمنابع قدرت ونحوه استفاده از سوي مربيان ميتواند باعث هرچه بيشتر شدن عملكرد و در نهايت اثر بخشي تيمي بازيكنان شود. در رابطه با همبستگي بين ابعاد شيوه هاي اعمال قدرت با اثر بخشي تيمي بازيكنان، با يكديگر ارتباط مثبت و معنا دار دارند.