توصيف نگرش و گرايش پرستاران شهر زاهدان به فعاليت­هاي حركتي و ورزشي

توصيف نگرش و گرايش پرستاران شهر زاهدان به فعاليت­هاي حركتي و ورزشي پرستاران به دليل ماهيت شغلي خويش فرصت شركت در فعاليت هاي ورزشي را ندارند. پرستاراني كه از سلامت خوبي برخوردار نباشند قادر نخواهند بود مراقبت هاي خوبي از بيماران به عمل آورند. هدف اين تحقيق عبارت است از توصيف نگرش و گرايش پرستاران شهر زاهدان نسبت به فعاليت­هاي حركتي و ورزشي.اين تحقيق از نوع زمينه يابي (توصيفي – اكتسابي ) و جامعه آماري را تمام پرستاران شهر زاهدان برابر با 1496 نفر كه از اين تعداد 318 نفر بصورت تصادفي انتخاب شدند.كه در سال 1394 انجام شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه­اي با 28 عبارت نگرشي در قالب 6 مؤلفه با پايايي دروني (آلفاي كرونباخ، 0.85=r)، 12عبارت گرايشي و 9پرسش ويژگي فردي استفاده گرديد. اطلاعات با استفاده از آزمون خي دو در سطح معناداري p≤0.05 مورد تحليل واقع شد.نتايج نشان داد كه 71.1 درصد از پرستاران در فعاليت­هاي حركتي و ورزشي شركت نمي­كردند. عقب ماندن از كارهاي روزانه از مهم­ترين علل شركت نكردن در فعاليت­هاي حركتي و ورزشي بود. بين نگرش به فعاليت هاي حركتي و ورزشي در پرستاران با ميزان تحصيلات تفاوت معناداري وجود داشت. نتايج اين پژوهش و مطالعات قبلي نشان مي دهد كه ويژگي هاي متفاوت افراد مي تواند نگرش ها و گرايش هاي متفاوتي نسبت به فعاليت هاي حركتي و ورزش به همراه داشته باشد. عواملي مانند يكسان بودن شغل و سطح درآمد جامعه آماري اين پژوهش، نوع فرهنگ، امكانات شهري و... باعث عدم همخواني نتايج اين پژوهش با مطالعات قبلي شده است. لذا پيشنهاد مي شود با تحقيق روي نمونه ها و جوامع مختلف نگرش سنجي انجام شود. تا بتوان از اين طريق راهكارهاي عملياتي و تخصصي تري براي تدوين برنامه ها به دست آورد.