مقايسه اثر دو هفته بي تمريني پس از روش سنتي تمرينات دانشگاه افسري امام حسين (ع) و دو برنامه تمرين تناوبي شديد بر كورتيزول و تستوسترون بزاقي مردان جوان فعال

هدف پژوهش، مقايسه اثر دو هفته بي تمريني پس از روش تمرينات سنتي دانشگاه و دو برنامه تمرين تناوبي شديد بر كورتيزول و تستوسترون بزاقي مردان جوان فعال مي باشد. در اين پژوهش 30 مرد جوان سالم در گروه هاي تمرين تناوبي شديد با وهله كوتاه (10 نفر)، وهله طولاني (10 نفر) و گروه سنتي (10 نفر) با 3 جلسه تمرين در هفته و به مدت 4 هفته تقسيم شدند. سطوح كورتيزول و تستوسترون قبل و بعد از مداخله و بعد از دو هفته بي تمريني اندازه­ گيري شد. براي مقايسه ميانگين تغييرات قبل و بعد از تمرين در هر گروه، از آزمون تي وابسته و براي مقايسه تغييرات متغيرها، بين گروه­هاي تحقيق از آزمون تحليل واريانس يك طرفه استفاده شد.. نتايج آماري نشان داد، تمرين تناوبي شديد باعث افزايش سطوح تستوسترون، نسبت تستوسترون به كورتيزول و كاهش كورتيزول شده و بي تمريني در هر سه نوع تمرين اثرات نا مطلوبي بر ابن فاكتور ها مي گذارد. كه اين روند در تمرينات HIIT، نسبت به تمرين سنتي دانشگاه كندتر بود. تغييرات مشاهده شده در آمادگي هوازي و بي هوازي نيز حاكي از آن است كه تمرينات HIIT، نسبت به تمرينات سنتي داراي اثرات مطلوب تري بوده و در اثر بي تمريني نسبت به تمرينات سنتي، كاهش كمتري دارد.