بررسي روابط ساختاري نگرش به اعتياد و تاب آوري روانشناختي: با آزمون نقش واسطه¬ايي تعادل عاطفي

هدف پژوهش حاضر بررسي روابط ساختاري نگرش به اعتياد و تاب آوري روانشناختي با آزمون نقش واسطه¬ايي تعادل عاطفي بود. روش پژوهش همبستگي از نوع مدل معادلات روابط ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانشجويان كارشناسي دختر و پسر دانشگاه آزاد اروميه بود كه 300 دانشجو به روش نمونه¬گيري خوشه ايي چند مرحله¬ايي از ميان جامعه آماري انتخاب شدند. براي جمع¬آوريداده¬هاازپرسشنامه¬هاي پرسشنامه نگرش به اعتياد فرم الف و ب؛ تاب-آوري روانشناختي و مقياس تعادل عاطفي هيجان استفاده گرديد. نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين تاب-آوري با نگرش به اعتياد(532/0 =R)؛ بين تاب¬آوري با تعادل عاطفي(501/0=R) و بين نگرش به اعتياد با تعادل عاطفي(433/0 =R)رابطه معناداري وجود دارد. همچنين ضرايب استاندارد مسيرها حاكي از آن است كه مسير تاب آوري به تعادل عاطفي(43/=0β) و مسير تاب آوري به نگرش به اعتياد(57/=0β) در سطح معني‌دار مي¬باشد و مسير غيرمستقيم تاب¬آوري به نگرش به اعتياد از طريق تعادل عاطفي معني¬دار مي باشد.