اثربخشي بهزيستي درماني بر شاخص شدت اعتياد در افراد وابسته به مت آمفتامين، يك مطالعه مقدماتي

پژوهش حاضر با هدف بررسي كارامدي بهزيستي درماني بر مولفه هاي شش گانه شدت اعتياد در مردان وابسته به محرك انجام شد. در يك مطالعه تجربي تك سايت در قالب كارآزمايي باليني تصادفي با گروه كنترل و پيش آزمون و پس آزمون پنجاه(50=N) مرد (سنين 45-18 با ميانگين سني: 29.4) در فاز پرهيز از مصرف مت آمفتامين از بين مددجويان بستري در كمپ اقامتي (مواد محرك) شهركرج با استفاده از نمونه گيري تصادفي انتخاب و با استفاده از نرم افزار اكسل آفيس به طور تصادفي به دو گروه آزمايشي(25=n) و كنترل (25=n) تخصيص داده شدند. گروه آزمايش به مدت 12 جلسه هفتگي (هر جلسه 50 دقيقه) تحت درمان گروهي بهزيستي رايف قرار گرفت و گروه كنترل صرفا درمان هاي روتين مركز را دريافت نمود. سپس، دو گروه در دو نوبت پيش آزمون و پس آزمون توسط پرسشنامه شدت اعتياد (ميزان پاسخ دهي=92%) مورد ارزيابي قرار گرفتند. از شركت كنندگان دو بار در هفته تست ادرار با آستانه مفروض سي صد نانوگرم در ميلي ليتر به منظور احراز اطمينان از پايبندي به پرهيز از مصرف به عمل آمد. داده ها توسط آزمون تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. همچنين داده هاي كيفي حاصل از ارزيابي هاي دموگرافيك كدگذاري و به كمك ابزار تحليل داده هاي كيفي Atlas.ti-5.2 مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها نشان داد كه بهزيستي درماني تاثير معناداري بر بهبود شاخص شدت اعتياد با فاصله اطمينان 26.4 (33.95-18.85) ايفا نموده است (0.01 p) يافته هاي اين پژوهش مي تواند در ارزيابي، طرح ريزي مداخلات درماني و مسير پژوهش هاي آتي در مصرف كنندگان مت آمفتامين سودمند باشد.