نقش ابعاد اجتناب شناختي، ادراك تعامل اجتماعي و همجوشي شناختي در پيش بيني فرسودگي تحصيلي دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسي سهم ابعاد اجتناب شناختي، ادراك تعامل اجتماعي و همجوشي شناختي در پيش بيني فرسودگي تحصيلي دانش آموزان صورت پذيرفت. روش اجراي اين پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش كليه دانش آموزان پسر مقطع پيش دانشگاهي شهر اردبيل در سال 95-1394 بودند كه به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي 120 نفر از دانش آموزان پسر به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع آوري داده¬ها، از مقياس اجتناب شناختي (2008)، ادراك تعامل اجتماعي (1994)، همجوشي شناختي (2014) و مقياس فرسودگي تحصيلي (2002I) استفاده شد. داده‌ هاي پژوهش نيز با روش¬ ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند گانه تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد بين ابعاد اجتناب شناختي با فرسودگي تحصيلي رابطه مثبت معنادار و بين ادراك تعامل اجتماعي با فرسودگي تحصيلي رابطه منفي معناداري وجود دارد. همچنين بين همجوشي شناختي با فرسودگي تحصيلي دانش آموزان رابطه مثبت معناداري وجود دارد. با توجه به ضرايب بتا اجتناب شناختي (جانشيني افكار 15/0 و اجتناب از موقعيت ها 18/0)، ادراك تعامل اجتماعي 19/0- و همجوشي شناختي 24/0 به شكل معناداري فرسودگي تحصيلي دانش آموزان را تبيين مي كنند (05/0 p ). در نتيجه مي توان بيان نمود كه اجتناب شناختي، ادراك تعامل اجتماعي و همجوشي شناختي در زمره متغير هاي مرتبط فرسودگي تحصيلي دانش آموزان بودند و توانايي پيش بيني آن را دارند.