رابطه دلبستگي و طرحواره هاي شناختي با رضايت زناشويي

هدف اين پژوهش بررسي رابطه دلبستگي و طرحواره هاي شناختي با رضايت زناشويي مي¬باشد. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگي مي¬باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانشجويان متاهل دانشگاه آزاد شهر اردبيل در نيمه دوم سال 1395مي¬باشد. دانشجويان متاهل و دانشجويان مجرد شناسايي شدند در مرحله دوم ¬از بين اين افراد تعداد 120 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند. داده¬هاي اين پژوهش با استفاده از مقياسهاي دلبستگي و طرحواره هاي شناختي با رضايت زناشويي جمع¬آوري شدند. داده¬هاي پژوهش، با تحليل ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان داد كه بين دلبستگي¬ و رضايت زناشويي رابطه مثبت معني داري وجود دارد و طرحواره هاي شناختي با رضايت زناشويي رابطه منفي معني داري وجود دارد. طبق نتايج آزمون رگرسيون متغير رضايت زناشويي توسط دلبستگي، طرحواره¬هاي شناختي تبيين مي¬شود. با توجه به مقادير بتا دلبستگي (31/0= β) و طرحواره هاي شناختي(29/0- = β) مي¬توانند تغييرات مربوط به رضايت زناشويي را به صورت معني داري پيش¬بيني كنند كه بيشترين پيش بيني مربوط به متغير دلبستگي (31/0= β) مي باشد مي¬توان نتيجه گيري كرد كه دلبستگي¬ مي¬تواند ميزان رضايت زناشويي را افزايش بدهد و در مقابل طرحواره هاي شناختي باعث كاهش رضايت زناشويي مي گردد.