آموزش مهارتهاي زندگي ،كاهش وراهكارهاي پيشگيري از آسيب هاي خانواده دختران نوجوان

اين پژوهش با هدف تبيين راهكارهاي پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي به بررسي اثر بخشي آموزش مهارتهاي زندگي بر ويژگي هاي شخصيتي نوجوانان دختران متوسطه داراي آسيب هاي اجتماعي پرداخته است . بدين منظور از نمونه هاي در دسترس ( مراجعه كنندگان به مراكز مشاوره شهر اروميه ) والدين 40 تن از دختران متوسطه گروه سني 15 تا 22 سال كه دست كم داراي سابقه ي 2 بار اقدام به خودكشي يا شش ماه وابستگي به مواد مخدر و يا حداقل تجربه 2 بار فرار از منزل را داشته اند ، انتخاب شدند . ابزار مورد استفاده ، مقياس خودكشي بك ، تست خود پنداره ي بك و پرسشنامه ي محقق ساخته سنجش فكر فرار و اعتياد با اعتبار محاسبه شده 71%از روش دو نيمه كردن و روايي محتوايي مي باشد كه در مورددختران متوسطه اجرا شد . طرح پژوهشي پيش آزمون – پس آزمون با يك گروه كنترل است . پس از اجراي پيش آزمون ، والدين و نوجوانان آنان در گروههاي آزمايش و كنترل به گونه ي تصادفي، قرارگرفتند وآموزش مهارت هاي زندگي مشتمل بر مهارت رويارويي ، حل مسئله و تصميم گيري مهارت ارتباطي و خودآگاهي به مدت 4 ماه به صورت 1 جلسه ي 90 دقيقه اي در هفته براي والدين ودختران نوجوانان گروه آزمايش اجرا شد و در گروه كنترل تنها نوجوانان مورد آموزش قرار گرفتند و پس از اتمام آموزش ، نوجوانان بار ديگر با ابزارهاي پژوهش مورد ارزيابي قرار گرفتند . تجزيه و تحليل نتايج نشان داد كه آموزش مهارت هاي مورد نظر باعث كاهش افكار خودكشي گرايانه دردختران نوجوانان داراي سابقه ي خودكشي مي شود ، اما در كاهش افكار فرار در دختران نوجوانان داراي تجربه ي فرار موثر نمي باشد و همچنين آموزش مهارت هاي مورد نظر بر كاهش خود پنداره ي منفي در سه گروه دختر نوجوان مورد نظر موثر بود .